Het is een erg mooi stuk dat Samuel Hunter schreef over twee vaders die strijden om het bestaan en vooral om hun dochters. Maar het is ook een schitterende proeve van wat toneelkunst vermag. Emmanuel Ohene Boafo en Bram Suijker leveren een Grote Prestatie.
Recensies
Jezelf beter voordoen dan je bent is voor heel veel mensen de norm sinds de komst van social media. Het is een onuitputtelijke bron van inspiratie voor velen. Ook kunstenaars als regisseur Eva Line de Boer buigen zich graag over deze thematiek.
In dit Herdenkingsjaar Slavernijverleden zien we op het toneel vele theaterstukken over ons koloniale verleden. Ook Aluin draagt daar met Dit is van ons over Jan Pieterszoon Coen aan bij. De informatie is interessant, maar de manier waarop deze wordt gebracht, is niet constant even sterk.
“Dit is het allermooiste publiek.” Arjen Lubach trapt af met het bezingen van de aanwezige bezoekers, inclusief een soort ‘kiss cam’ die het publiek filmt, en heeft op deze manier de toeschouwers meteen in zijn zak zitten. Gedurende de show weet hij de goede, ongedwongen sfeer vast te houden en heeft hij de lachers op zijn hand.
De Ashton Brothers toveren de Stadsschouwburg van Haarlem deze kerstvakantie om tot het Paleis der Wonderen. Met hulp van AKF-finalisten Niek & Guy en de Noorse entertainer Captain Frodo brengen ze een muzikale show vol verwondering en humor.
Dat Nhung Dam een multitalent is, wisten we al, maar dat ze ook kan zingen, is nieuw. In Nhung geeft zich bloot is musicus en acteur Erik van der Horst -bekend van Orkater en componist van de Cruyff-musical- prominent aanwezig. Zijn muziek tilt de voorstelling op en zijn teksten geven verdieping aan haar levensverhaal.
Kunst combineren met moederschap, kan dat wel? Het is dit jaar opeens een thema bij verschillende vrouwelijke theatermakers. Wende vertelde in The promise waarom ze geen kinderen wil. In Bram van Karlijn Kistemaker en Daniel Cornelissen vraagt Kistemaker zich af of ze kinderen wil en kan krijgen.
In Tipping Point proberen zes performers zich letterlijk en figuurlijk staande te houden op een grote ronddraaiende ijzeren constructie. Met een combinatie van acrobatiek en ingenieuze bewegingspatronen zoeken de spelers naar een evenwicht. En dat levert fraaie beelden op die prettig lang in je hoofd nazinderen.
Een nieuw gemaakte Nederlandse musical! Joop van den Ende bedacht een cadeau voor een van zijn grote sterren, Simone Kleinsma. Zij krijgt volop gelegenheid om haar kwaliteiten te etaleren en doet dat uitstekend. Ook Paul Groot is fijn om te zien. Toch is De Hospita niet helemaal geworden wat ik had gehoopt.
Als een bloeddorstige leeuwin benadert advocaat Tessa Ensler haar opponenten. Ze verdedigt succesvol zedendelinquenten en schept daar een groot genoegen in. De sterke tekst van Suzie Miller is bij regisseur Eline Arbo en acteur Maria Kraakman in zeer goede handen.
Vanja Rukavina zag ik voor het eerst in Nobody Home van Daria Bukvić in 2014.
Onder de naam Donny Ronny is Gover Meit – voorheen bekend als Stefano Keizers – terug op het podium, met zijn voorstelling Bossen. Nou ja.. kun je het eigenlijk wel zíjn voorstelling noemen?