Als één bonk energie begint Nabil zijn show. Met het samen met het publiek zingen van Take on me wint hij direct iedereen in de zaal voor zich. De cabaretier is ontzettend grappig, expressief en muzikaal.
Recensies
Als je oprecht doet wat je goed lijkt, komt het uiteindelijk goed. Zoals je wilt. Dat is de wat simpele, maar uiterst smakelijk verpakte boodschap van deze heerlijke voorstelling waarin Shakespare’s As you like it met groot gemak geschikt blijkt als familievoorstelling.
Het Balletorkest, onder leiding van Ermanno Florio, mag al even los met Tsjaikovski’s proloog, als voor deze razend nieuwsgierige toeschouwer eindelijk de gordijnen openen en het eerste prachtige decor zich openbaart. O, meteen vast een compliment aan decor- en kostuumafdeling voor de fantastische decors en schitterende kostuums.
Met uitspraken als ‘ik vind je zo sexy als een druiprek’ en ‘Ik geef je een 7 min‘ na de eerste minuut lijkt de toon gezet: Jenny (Brigitte Heitzer) en Bob (Freek Bartels) gaan in elkaar niet de ware liefde vinden. Maar dat is buiten zelfverklaarde Cupido Roos (Sanne Franssen) gerekend: deze blind date duurt van het allereerste drankje tot de allerlaatste koffie en geen seconde korter.
Dit wordt een wat raar stukje. Want NG is een wat rare voorstelling. De eerste helft was erg matig met veel flauwe en voorspelbare grappen, maar in de tweede helft kantelt de voorstelling als Woe opeens weg is en Van der Laan de hoofdpersoon in de voorstelling blijkt te zijn. Of toch niet?
Al jaren geleden twijfelde Saman Amini of hij wel door moest gaan met theater. Zoals voor veel makers geldt, valt het niet altijd mee om voldoende publiek te bereiken. Na de tournee van het fraaie, zeer poëtische Samenloop van omstandigheden, zo’n jaar of vijf geleden, besloot hij cabaret te gaan maken. Wat een goed plan.
De zaal inkomend loop je daadwerkelijk een andere wereld in: Queer Planet. De vlakke vloer is omgetoverd in een buitenaards aandoende wereld met grote doeken met zachte kleuren, verticale touwen in felle neonkleuren, verschillende beeldschermen en bovenin een groot, rood borstenkunstwerk. Een uitnodiging voor een speelse, bijzondere avond, waarin queerjoy voorop staat.
“Het voelt alsof mijn grootste liefde en grootste angst tegelijkertijd zijn geboren.” René van Meurs is sinds kort vader en hoewel het voorgaande citaat wellicht doet vermoeden dat 2636 slechts om de baby en softe gevoelens draait, is dat totaal niet aan de orde.
De muzikanten van Amsterdam Sinfonietta nemen hun plek in op het in duistere sferen gehulde podium. Ondertussen klinken op indringende fluistertoon door elkaar heen regels uit gedichten van twee beroemde, revolutionaire dichters: de Amerikaans-Britse T.S. Eliot en de Iraanse ‘dichter van de vrijheid’ Ahmad Shamlou.
Ook nu weer begint de voorstelling voordat de voorstelling begint als acteur Patrick Duijtshoff voor het gordijn vertelt dat de Theatertroep veel geld wil verdienen en daarom voortaan musical maakt. Duijtshoff belooft alles wat je daarbij kunt bedenken, dus ook showballetjes en liedjes. De man die elke dag de krant van gister krijgt en er nu genoeg van heeft!
Als The Ahston Brothers niet in de theaters staan, speelt Joost Spijkers zijn eigen programma’s met muziek die doordrenkt is van Balkan-temperament. Hotel Spijkers is zijn derde eigen programma waarin hij wederom de show steelt met uiterst origineel werk begeleid door topmusici in een fraaie theatrale setting.
Een suikerzoet, voorspelbaar, deels waargebeurd verhaal, een aantal goede songs, wel érg veel – vaak ook flauwe – grappen, maar ook een topcast: The Prom doet je heen en weer schommelen tussen momenten waarop het glazuur van je tanden afspringt tot momenten van volop genieten. Boven alles uit stijgt het talent van Juliëtte van Tongeren.
Pagina's
