Zijn carrière besloeg zestig jaar. Rob de Nijs scoorde talloze hits en zijn liefdesleven was altijd voer voor de roddelpers. Geen wonder dat meerdere producenten bij hem aanklopten voor een musical. De Nijs koos voor Joop van den Ende. Dat pakt goed uit.
Recensies
Groots is deze nieuwe DNO-productie zeker. De internationaal geadoreerde en veelvuldig gelauwerde choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui regisseert en zet ook dansers in van zijn eigen gezelschap Eastman.
Met zijn licht over-de-top opkomst weet je meteen hoe laat het is. Henry is in da house en gaat ons verrassen. Want je voelt direct dat je niet weet wat hij gaat doen. En dat is wel spannend in het begin. Met zijn onvoorspelbare mimiek vol idiote gebaartjes en zijn merkwaardige grimlachen doet hij soms denken aan Hans Teeuwen, maar dan de minder gevaarlijke versie.
Al jaren geniet ik van Sander Plukaard die als acteur nooit teleurstelt.
Zondagmiddag vond in het Amsterdamse DeLaMar Theater de première plaats van Sonja van Toneelgroep Maastricht. Grote afwezige was Sonja Barend, die zich niet kon vinden in de toneelbewerking van haar autobiografie Je ziet me nooit meer terug.
‘Met Soundos El Ahmadi heb je het ook niet zo gezellig.’ Met deze veelvuldig herhaalde chant op een Arabische melodie opent Soundos haar nieuwe show Witte Ruis. Nee, goddank, niet gezellig, want dat riekt naar kneuterigheid, en daar zitten we niet op te wachten.
Eindelijk weer eens Brecht in het theater. Collectief Blauwdruk zet met Gutmensch, naar De Goede mens van Sezuan, haar fijne traditie voort met het bewerken van klassiekers. Eerder maakten ze indruk met creatieve bewerkingen van stukken van Vondel en Molière.
Uiteindelijk wordt het weer een dolle boel en pakt Steef de Jong met zijn speelse cast de zaal volledig in. Operette, weelderige kostuums, inventieve kartonnen uitklapdecors, originele regievondsten en vrolijkheid zijn rotsvaste stijlelementen in het theater van De Jong.
Zoals gebruikelijk leunt het jaarlijkse Wereldkerstcircus in Carré ook dit keer weer op het grote circusfestival in Monte Carlo. Daar worden de hoge onderscheidingen uitgereikt, de Gouden en Zilveren Clown. Toch weet Stardust Circus International van liefhebber Henk van der Meijden de Carré-editie altijd een eigen smoel te geven.
De oudejaarsvoorstelling van Jan Beuving komt niet op televisie. En daar is hij niet rouwig om, want hij is blij met de anderhalf uur concentratie die het publiek in het theater normaal gesproken opbrengt, op die ene gast vooraan na die toch even zijn telefoon pakte. Niemand zet een schaal oliebollen of bitterballen neer, en er belt niemand aan.
Cabaretier, acteur en tekstschrijver Alex Ploeg (1985) gaat in zijn derde soloshow Unplugged terug naar de basis van stand-up comedy. Gewapend met slechts een gitaar en een microfoon weet hij zijn publiek nagenoeg onafgebroken aan het lachen te krijgen.
De kersttijd kan niet zonder Notenkraker, ook in Nederland niet. Het Nationale Ballet (HNB) doet met Notenkraker & Muizenkoning sinds 1996 een flinke en uitbundige greep in de snoepzak teneinde ook hier te lande een traditie te vestigen.












