Regisseur Olivier Diepenhorst is dit seizoen wel heel erg productief. In de afgelopen maanden regisseerde hij De Wanen, het toneeldebuut van dichter Ingmar Heytze. Kort daarna maakte hij Een leven, een solo van Benja Bruijning, twee zeer goed ontvangen kleine producties.
Recensies
Eefje Paddenburg dus. Zij maakt Mijn lieve gunsteling tot een belevenis. De 23-jarige actrice speelt in een gedroomde hoofdrol de pannen van het dak.
Meer dan negentig procent van de Nederlanders vindt het leven de moeite waard. Het is een van de positieve observaties van acrobaat Benjamin Kuitenbouwer die voorstellingen maakt onder de naam Monki. In een mix van circus, visueel theater en muziek weet hij te verrassen met een zeer originele voorstelling.
Liefdevol. Deze voorstelling is zo ontzettend liefdevol. En daarmee ook ijzersterk. We zien patiënten in een wachtkamer-achtige ruimte in een ziekenhuis worstelen met hun situatie, maar allemaal zijn ze positief ingesteld en stelen je hart.
Erik of het klein insectenboek uit 1941 is het beroemdste boek van Godfried Bomans en verschillende keren bewerkt voor tv en film, de laatste keer in 2004. Regisseur Noël Fischer die zo imponeerde met Trojan Wars zag natuurlijk mogelijkheden voor visueel spektakel. Dat is dan ook veruit de sterkste kant van deze vrolijke familieproductie.
De premier is depressief. Hij heeft een aantal politieke blunders begaan en dat grijpt hem fors bij de keel. Hij joeg zijn idealen na, maar bereikte het tegenovergestelde, concludeert hij mismoedig. Zijn vrouw, nadrukkelijk gemodelleerd naar Lady Macbeth, lijkt hem te willen helpen, maar heeft een eigen agenda en draagt meerdere geheimen met zich mee.
Wat een geschenk, wat een verwennerij, ballet op hoog niveau, mét de prachtigste livemuziek die je je maar kunt voorstellen.
'Bij de grootste parels hebben de oesters het meest geleden.' Die tekstpassage uit Zin in liefde is veelzeggend. Voor aanvang steekt De Jongh haar hoofd tussen de gordijnen door om ‘ons bij te praten’ Ze vertelt dat ze het moeilijk heeft gehad afgelopen jaar.
Als zijn dochtertje al een half jaar oud is, lijkt hij pas echt van haar te kunnen houden. Tot dan had de rouw om zijn overleden vader de overhand.
Alweer een boekbewerking van Édouard Louis, ditmaal in regie van de jonge Abdel Daoudi. Hoofdrolspeler Eelco Smits imponeert met een afwisseling van ingeleefd en geserreerd spel.
In een gloedvol en knap programma neemt Peter Pannekoek het op voor vrouwen, de verbeelding, pedofielen en legt hij nog eens uit waarom hij geen vader zal worden.
Na de pauze gebeurt het. Jon van Eerd betrekt vlak voor het slot tien mensen uit de zaal bij zijn toneelstuk. Hoe hij dat doet, moet je zelf gaan zien. Doe dat vooral want het wordt een ongelooflijk hilarische bende. Iedereen ligt blauw van het lachen in zijn stoel. Meesterlijk dirigeert Van Eerd niet alleen de lach, maar ook zijn net gerekruteerde toneelspelers.