Virtuoze chaos

De opening is prachtig. In stilte. Het toneelbeeld is geweldig mooi gestileerd en de kostuums sluiten daar heel erg fraai op aan. Dan vormen de mannen een dicht in elkaar gevouwen kluwen en gaan ze muziek maken. Het leek op iets wat ik wel eens zag bij Släpstick (voorheen Wëreldbänd) maar is toch anders. Daarna zit ik anderhalf uur vol verbazing te kijken naar een show vol malle maar magnifieke fratsen met een hoog tempo met voldoende verstilling die daardoor heel fraai in balans is.

De oorspronkelijke Ashtonbroers Pim Muda, Joost Spijkers en Friso van Vemde krijgen fantastisch gezelschap van Timo Bakker en van Niek Takens en Guyllaume Wibowo, ook bekend als het duo Niek & Guy dat imponeerde op het Amsterdams Kleinkunst Festival. De muziek zorgt soms voor herkenning waarbij The Beatles meerdere malen terug keren maar ook is Lou Reed present bij een spannend en soms luguber bewegingstheaterspel. Erg fijn is dat goede grappen geopaard gaan met veel esthetiek op een wijze waar Cirque du Soleil een puntje aan kan zuigen. De scènes verrassen ook nog eens door compassie met de planeet. 

Veel verklappen van deze spectaculaire show is zonde, dus ik beperk me tot één bloedstollend moment. Ergens in het midden van de show beklimt een van de mannen het plafond. Dat is ook hilarisch omdat de overige mannen het publiek letterlijk uit hun stoelen wegjagen met een fraai georkestreerde chaos als gevolg. In de Haarlemse schouwburg is dit extra spannend, want er hangt in het midden van de zaal een enorme kroonluchter die inmiddels vervaarlijk heen en weer gaat. Magistrale beheersing, idiotie, verbazing en verbroedering zorgen zo voor spanning en sensatie in het theater.

Maar dat is slechts een van de vele hoogtepunten van deze adembenemende show. Intelligent amusement van zes vakmannen met een enorme virtuositeit die heerlijk achteloos geëtaleerd wordt. Smullen!