Recensies

Tom de Ket doet het weer. Sinds grootschalige producties als Het Pauperparadijs en Nummer veertien de musical geldt de medegrondlegger van De Verleiders als een theatermaker die ook zonder kompaan George van Houts serieuze onderwerpen met succes koppelt aan spektakel en satire.

Dat Het Nationale Ballet internationaal hoog staat aangeschreven, is iets waar we trots op mogen zijn. En dat ze van alle markten thuis zijn zou wat plat kunnen overkomen, maar nee, het grootste dansgezelschap van Nederland laat met Other Dances gewoon weer even zien wat voor sterk en veelzijdig ensemble ze zijn, met een aantal sterke persoonlijkheden.

Choreograaf Sharon Eyal (Israël, 1971) danste van 1990 tot 2009 voor Batsheva Dance Company, werd aldaar muze van Ohad Naharin en ging later als choreograaf samenwerken met producent Gai Behar. Shraon Eyal Dance (S-E-D) werd opgericht in 2013 met Frankrijk als uitvalsbasis.

In Anton de Kom mijn vader is de geschiedenis van de beroemde Surinaamse vrijheidsstrijder op intelligente wijze gecombineerd met een adoptiedrama. Raymi Sambo schreef de tekst met Erik Snel en regisseerde Urmie Plein. Dat is inmiddels een gouden trio en levert opnieuw een sterke en wederom ontroerende voorstelling op.

Net als Tim Fransen in zijn programma Onbekommerd lijkt het in de eerste tien minuten van Deer, alsof de Twentse cabaretier Nasthalie Baartman voor het luchtige amusement heeft gekozen. Ze vertelt over de strubbelingen bij een reisje naar Zwitserland met haar dochter en het bezwaar van slimme ijskasten. Maar net als bij Tim Fransen knalt het engagement er al snel uit.