En alweer maakt een debutant sterke indruk met een hoofdrol in een vooraanstaande musical. Was het twee weken geleden Ward van Klinken in Dear Evan Hansen, nu is het Sara Afiba die met glans de rol van Euryidce speelt. Maar de hele cast is in bloedvorm in deze musical die vaak voelt als een popconcert.
Recensies
Door het stof van producent Gerard Cornelisse is gemaakt ter gelegenheid van het zevenhonderdjarig bestaan van Enschede. De musical is een fraaie ode aan Alphonse Ariëns, de priester die zich hard maakte voor de positie van de arbeiders in de Twentse textielindustrie, maar Door het stof is veel meer dan dat.
Japanners staan niet bekend als een assertief volk. Dus is het misschien niet zo vreemd dat ze voor ‘een ontembare vrouw’ een Nederlands woord gebruiken. Cornelia van Nijenrode was een ontembare vrouw en zij is de spil van de Holland Festival productie Otemba – Daring Women over vrouwenrechten en het Nederlandse koloniale verleden.
Tom de Ket doet het weer. Sinds grootschalige producties als Het Pauperparadijs en Nummer veertien de musical geldt de medegrondlegger van De Verleiders als een theatermaker die ook zonder kompaan George van Houts serieuze onderwerpen met succes koppelt aan spektakel en satire.
Dear Evan Hansen is een sobere musical met hoofdrolspeler Ward van Klinken als zeer veelbelovende debutant in een indringende voorstelling over zelfmoord en eenzaamheid.
Dat Het Nationale Ballet internationaal hoog staat aangeschreven, is iets waar we trots op mogen zijn. En dat ze van alle markten thuis zijn zou wat plat kunnen overkomen, maar nee, het grootste dansgezelschap van Nederland laat met Other Dances gewoon weer even zien wat voor sterk en veelzijdig ensemble ze zijn, met een aantal sterke persoonlijkheden.
Bij Dada zullen de meeste mensen denken aan kunstenaars als Kurt Schwitters, maar niet aan Drachten. Toch raakte daar in de jaren twintig de omgeving in de ban van deze kunststroming die tegen alles in ging dankzij de broers Evert en Thijs Rinsema. Deze schoenmakers ontwikkelden zich tot kunstenaars.
Choreograaf Sharon Eyal (Israël, 1971) danste van 1990 tot 2009 voor Batsheva Dance Company, werd aldaar muze van Ohad Naharin en ging later als choreograaf samenwerken met producent Gai Behar. Shraon Eyal Dance (S-E-D) werd opgericht in 2013 met Frankrijk als uitvalsbasis.
Met ingetogen liederen en verhalen uit concentratiekampen maakt de joodse zangeres Niki Jacobs op verzoek van het DeLaMar Theater een programma dat tachtig jaar vrijheid op serene wijze herdenkt.
In Anton de Kom mijn vader is de geschiedenis van de beroemde Surinaamse vrijheidsstrijder op intelligente wijze gecombineerd met een adoptiedrama. Raymi Sambo schreef de tekst met Erik Snel en regisseerde Urmie Plein. Dat is inmiddels een gouden trio en levert opnieuw een sterke en wederom ontroerende voorstelling op.
In Lady Macbeth doet Het Nationale Ballet een poging de beweegredenen invoelbaar te maken van de vrouw die doorgaans als monster wordt neergezet en dat enkel en alleen liefde voor haar man heeft opgevat om haar eigen machtswellust te kunnen botvieren.
Pagina's
