Boukje Schweigman wil met Eros de vrouwelijke sensualiteit vieren. Dat is niet gelukt. De imponerende drummers maken Eros wel spannend, maar de zes dansende vrouwen houden de aandacht niet vast.
Recensies
Nooit de overeenkomsten gezien tussen voetbal en dans? Ga naar FTBLL – Can you kick it? en je bent overtuigd. Verdedigen is dansen, sliden kan ook gracieus, trucjes zijn er zowel in breakdance als in straatvoetbal.
Is verandering een kans? Die vraag komt regelmatig voor in Under wetter, de nieuwe spektakelproductie van Tryater. Heden, verleden en toekomst komen samen in dit verhaal over een ijsbaan waar al jarenlang niet meer wordt geschaatst, maar waarvan het bestuur wel twee keer per jaar vergadert.
In eerste instantie lijken Dieuwertje Blok, Pamela Anderson en de profeet Mohammed niet veel met elkaar te maken te hebben, maar in zijn voorstelling Focus weet Rayen Panday toch een goede link tussen de drie beroemdheden te leggen. Bijzonder zijn is een van de rode draden in deze sympathieke voorstelling.
Verwondering is het sterkste kenmerk van Als het sneeuwt. Bij binnenkomst ligt in een levensgrote sneeuwbol – zonder sneeuw – een meisje (Zahira Suliman) te slapen. Langzaamaan ontwaakt ze en na even zoeken en wat langzame dansbewegingen vindt ze een verstopt deurtje om naar de buitenwereld te ontsnappen.
“Fifty is cool, fifty is hip!” Op het podium vier mannen van middelbare leeftijd, die zich al rappend aan het publiek presenteren als een soort boyband, inclusief ingestudeerd dansje. Zie hier: de mannen van FIFTY-ISH, oftewel Léon Ali Çifteci, Dennis Rudge, Michel Sorbach en Bart Oomen.
En weer flikt hij het. Weer is hij uitermate origineel. Weer is de creativiteit grenzeloos. Weer weet hij te verrassen. Weer maakt hij het recensenten lastig.
Het woord valt maar een paar keer, maar de oorlog is voortdurend aanwezig in de voorstelling. De prachtige teksten van Judith Herzberg zijn poëtisch en alledaags tegelijk, hebben diepgang en verbinden humor met tragiek op ontroerende wijze. De Leedvermaak trilogie is niet voor niets een monument in de naoorlogse toneelliteratuur.
Nooit meer een mislukte voorstelling, dankzij het algoritme GPT-3. Aldus regisseur Leopold Witte in de programmakrant van De Speld Theater. Alsof het algoritme dat de makers daadwerkelijk gebruikten -ik vermoedde een grap- zaligmakend is.
Heel stilletjes komt hij het speelvlak oplopen. In het midden staat hij stil. Hij heeft nog niets gezegd maar intrigeert direct. Ik heb Hans Kesting al heel vaak zien spelen, maar ik ben altijd weer onder de indruk van deze Monumentale Acteur. Het verhaal dat Robert Icke in Judas vertelt, is niet zo overtuigend.
Ze is zichtbaar blij en opgelucht aan het einde van haar optreden. Dan is er ook eindelijk emotie te zien bij Wende. Contact met het publiek past niet zo bij haar en de strakke stilering van De Wildernis biedt daar, net als bij het vorige programma Mens, ook weinig ruimte voor. Daardoor bleef de imponerende show van Wende voor mij toch wat op afstand.
Wie ervan houdt op het verkeerde been gezet te worden doet er goed aan om naar voorstellingen van Jetse Batelaan te gaan. In Dansen is lekker ritmisch bewegen op muziek is opnieuw een zeer originele voorstelling waarin je weinig ziet, maar waar toch het nodige gebeurt. Toch duren die vijftig minuten uiteindelijk wat lang.
Pagina's
