Er was eens ... Het Nationale Ballet danst met het programma Stravinsky Sprookjes een tweeluik: The Fairy’s Kiss en Firebird. Het getuigt van lef om sprookjes centraal te stellen terwijl de wereld in brand staat.
Recensies
Wanneer voelde ik me het meest levend vraagt de man zich af. Zojuist heeft hij met de blik op de zaal verteld dat hij terminaal is. Iets later komt een jonge vrouw naderbij. Het blijkt zijn ex. Zij is oorlogscorrespondent geweest en verblijft reeds waar hij nog naar toe komt. Ze komt hem halen.
Ze komt uit Borne, speelt nu haar negende theaterprogramma en is minstens zo origineel als streekgenoot André Manuel.
Voor het eerst sinds jaren, maakten Geert Lageveen en Leopold Witte weer eens samen een voorstelling. Café 749 is alleen op locatie in de Centrale Markthal in Amsterdam te zien. Bij entree van de enorme hal loop je direct tegen het café aan waar zich een levendige muzikale geschiedenisles afspeelt.
Het achtste leven (voor Brilka), de hitroman van NNino Haratischwili is een familiekroniek over acht levens uit een Georgische familie. Het geeft een fascinerend tijdsbeeld van 1900 tot nu met opvallend veel sterke vrouwen. Niet vreemd dat artistiek leider Daria Bukvić dit verhaal wilde ensceneren.
Mooi hoe de twee vrienden tijdens hun vele treinreizen nergens heen Roos leren kennen. De hartelijke vriendschap is een kort leven beschoren omdat Roos een tumor heeft.
Altijd al detective willen worden? Bezoek dan de interactieve voorstelling van auteur en fotodetective Hans Aarsman want daarmee verbeter je ongetwijfeld je speurskills. Iedere week schrijft hij een column in De Volkskrant waarin hij foto’s uit het nieuws analyseert. Dat doet hij ook in zijn theatershow Detectiveparadijs.
Ze zingt mee met Christina Deutekom op video, waarschuwt het publiek op de eerste rij voor de spuugzone. Zegt dat musical ook opera is: ‘Die puristen kunnen de tering krijgen.’ Wat een leuke vrouw is Francis van Broekhuizen toch. En wat kan ze gaaf zingen.
Muziek die al gespeeld is, is niet interessant vertelde een jazzliefhebber mij eens. Daar ben ik het niet mee eens, maar de essentie van deze observatie is helder. In interviews met theatermakers komt de term jazz regelmatig langs omdat ‘in het moment spelen’ zo cruciaal is als je in het theater staat.
In Dancing Dutch van Het Nationale Ballet (HNB) draait het om vier choreografen die ieder op een eigen manier verbonden zijn met het land dat vroeger vooral bekend stond om haar klompendans.
Het werd indrukwekkend. Toch nog. Wayne McGregor gaf ruim een maand geleden om persoonlijke redenen de regie terug. In een week of vier (!) slaagden choreograaf Nanine Linning en regisseur Mart van Berckel er in om deze grote productie tot een goed einde te brengen.
In een uitgepuurde enscenering regisseert Erik Whien na Eindspel, Krapps laatste band en Happy Days zijn vierde Beckett in drie jaar.