De vergeten Twentse lente verhaalt over de vrij onbekende April-meistaking, foto: Roy Beusker
3.5

De vergeten Twentse lente - Johanna ter Steege en anderen

Fijn maar overvol spektakel

Gezien op: 

29 april 2023 op Vliegveld Twente in Enschede

Te zien t/m: 

18 juni 2023

Na het enorme succes van Hanna van Hendrik zijn actrice Johanna ter Steege en regisseur Liesbeth Coltof terug met een nieuwe Twentse productie. Met behulp van een sterke cast, fijne band, lekkere songs en een prachtig decor leert De vergeten Twentse lente je over de vrij onbekende April-meistaking. Toch overtuigt het stuk niet overal.

Een Twents dorp wordt verblijd met een erfenis van vijftig miljoen euro, nagelaten door een Joodse vrouw die in de oorlog in het dorp ondergedoken zat. Aan de net-aangestelde burgemeester Fenna (Johanna ter Steege) de taak het geld op een goede manier te verdelen. Maar wie heeft er recht op? Een grote rol hierin speelt de April-meistaking in 1943, toen de werknemers van de Twentse Stork-fabriek als verzet tegen de Arbeitseinsatz een staking begonnen, met als gevolg dat veel arbeiders gefusilleerd werden, waaronder Fenna’s opa. In de voorstelling springen we heen en weer tussen de oorlogsjaren en de huidige tijd, in vloeiende overgangen. Mooi is dat alle acteurs die een personage in het heden spelen, datzelfde personage (of de (groot)ouder ervan) in 1943 spelen.

In de eerste akte kijken we uit op een levensechte dorpsstraat, met onder meer een bakkerij, een garage en een paar woningen. Bovenverdiepingen van huizen blijken open te kunnen schuiven en herbergen een eerst verborgen kamer. Een prachtig toneelbeeld van de hand van Guus van Geffen, waar ook de sterk spelende band mooi in is opgenomen. En dit is nog maar het eerste decor: gedurende de voorstelling verplaatst het publiek zich twee keer naar een andere locatie in de hangaar. De poppy songs van Helge Slikker en Boudewijn de Groot liggen prettig in het gehoor en brengen het verhaal verder. Lucretia van der Vloot en Roosmarijn Luyten vertolken de nummers geweldig, maar zijn ook sterk in hun spel. De gehele cast is echter een genot om naar te kijken. Niet alleen oudgedienden als Ter Steege, Laus Steenbeeke en Stefan de Walle spelen met verve, maar ook een talent als Rabbi Jallo – als kleinzoon van de Joodse vrouw - en de eigenlijk gepensioneerde toneelspeler Joke Kerkhoff vallen op. Sowieso is het fijn zo veel mensen op het toneel te zien staan: naast de cast ook een plaatselijke fanfare en vele regionale toneelspelers.

Er zijn ook minpunten. Zo wordt in de voorstelling natuurlijk veel Twents dialect gesproken, maar sommige grappen komen niet over bij het niet-Twentse deel van het publiek. Ook lijken sommige verhaallijnen er met de haren bijgesleept, om zo veel mogelijk actuele thema’s te behandelen. Zo is er een statushouder, iemand in een rolstoel en angst voor vluchtelingen en azc’s. Ook voegt een rap en – knappe - hiphopdans van de dorpse jongeren, en de demente oma die ‘Ga staan als je voor Twente bent!’ inzet, niets toe aan het verhaal. Kolderiek en ongeloofwaardig is de scène waarin Fenna door broer Epi en twee dorpsgenoten wordt gegijzeld. Daarnaast zijn de onhandige, wat labiele Epi en zijn sterke vrouw Astrid onrealistisch als stel. Dit wordt ruimschoots goed gemaakt door het aantrekkelijke spektakel dat wel drie uur lang blijft boeien.

 


 

Meer weten