Vier spelers zitten naast elkaar te babbelen. Over modeontwerper Dries van Noten, over queer zijn of queer spelen, over de natuur als metafoor voor seksualiteit, over theater, over identiteit en imago, wanneer iemand fuckable is, over de lgbtq-beweging en nog veel meer.
Recensies
‘Ik liet jou winnen omdat ik niet wilde dat de mensen op de werkvloer geen respect meer voor jou zouden hebben.’ Dat zegt Simon alias drag queen Lola tegen fabrieksarbeider Don die de avond ervoor in een bokswedstrijd beiden hun mannelijkheid wilden bewijzen. Het is een van de vele mooie momenten uit de zeer geslaagde musical Kinky boots.
In de grote schoenen stappen van de succesvolle De Verleiders je moet het maar aandurven. De Verleiders Female tonen dat ook vrouwen heel goed een voorstelling kunnen maken in het De Verleiders-concept. De vrouwelijke versie is humoristisch, soms hilarisch en erg leerzaam.
Als een promotekst rept van ‘een hilarische feelgoodkomedie vol herkenbare situaties’, over mannen die vrouwen niet begrijpen, bekruipt me al snel het gevoel dat dit stuk slechts twee uitersten kan opschieten: óf het wordt daadwerkelijk hilarisch en over de top, óf het slaat de plank compleet mis. Helaas is het laatste het geval bij het voorspelbare Mijn man begrijpt me niet.
Eerst denken, dan dansen is het uitgangspunt van de Spaanse danstheatermaker Marcos Morau. Ik dacht me aanvankelijk suf tijdens Cathedral om te snappen wat Morau ons wil vertellen. Na verloop van tijd laat ik het verhaal het verhaal en word ik meegevoerd door wat ik zie en hoor. Ik verveel me geen moment.
Ze balanceert op de randen van het tapijt. Steeds meer rondjes. De dunne lijn tussen ‘normaal zijn’ en ‘die gekke Turk’, tussen twee nationaliteiten, tussen manisch en depressief. In Door de schaduw heen beeldt actrice Dilan Yurdakul op indrukwekkende wijze haar depressie, manie en de zoektocht naar de wortels daarvan uit.
Boef rent de zaal in en ploft naast mijn dochter op de banken. ‘Ik ben je beste vriendin en we zijn gewoon samen naar het theater gekomen, niks zeggen.’ Nog voordat zij iets terug kan zeggen, heeft boef al een hand over haar mond gelegd, tot grote hilariteit van andere kinderen in de zaal, al vindt een enkeling het ook een beetje eng. Even later verandert de agent die klem zit in een woest blaffende politiehond. Het zijn maar twee van de hoogtepunten in de doldwaze kleuterwhodunit van Maas... more
Hoe gaan we om met liefde in deze tijd van klimaatverandering? Dansgezelschap ICK Amsterdam en Toneelgroep Oostpool maakten onder regie van Marcus Azzini hierover een voorstelling waarin hun twee disciplines elkaar ontmoeten.
Mozart, hiphop, beatboxen, breakdance en een even onverwacht als overweldigend koor gaan hand in hand in De Toverfluit van regisseur Paul Knieriem, Silbersee en De Toneelmakerij. Het resulteert in een voorstelling die ruim vijf kwartier van de eerste tot de laatste minuut boeit.
Het laatste kwartier gaat het los: dansers en boksers dansen samen een zinderende, krachtige choreografie op de steeds meer aanzwellende, opzwepende muziek. Je wordt meegezogen in de cadans. Niet de hele voorstelling is echter zo meeslepend.
Buuf en buur zijn tevreden met elkaar en hun omgeving, al is zij wel wat bazig. Belangrijkste is dat alles wordt gladgestreken en netjes volgens ingeslepen patronen verloopt. Maar dan komt er een nieuweling, die alles net even anders doet. Niet strak en gecontroleerd beweegt, maar veel vrijer en expressiever. Hoe ga je daarmee om?
David Bowies laatste meesterwerk Lazarus is fascinerend, verwarrend, ongrijpbaar, steengoed en onvergelijkbaar.
Pagina's
