Karavaan is al meer dan twee decennia een sprankelend zomerfestival met veel locatietheater dat sinds enkele jaren ook de Winterkaravaan organiseert waarbij je wandelend door een grote leegstaande drukkerij een vijftal korte optredens ziet. Die formule gebruikte Karavaan nu om in plaats van het reguliere festival een corona-proof drive through performance te maken.
Recensies
Hij leidde grote gezelschappen zoals het Ro Theater en het Noord Nederlands Toneel. En coachte tal van cabaretiers. Maar ook schreef Koos Terpstra teksten voor het satirische televisieprogramma Dit was het nieuws. Op zijn 65e is daar dan opeens zijn debuutroman.
Na zijn lovend ontvangen voorstellingen Citizen K. neemt Sadettin Kirmiziyüz ons mee in de wereld van de drugs. Hij doet dat op zijn kenmerkende manier: als een soort stand-upper op het podium, staand achter een microfoon stromen de woorden uit zijn mond.
Met een veilige titel maakt Iris van den Ende haar debuut als musicalproducent. Het verhaal van Hello Dolly is erg oubollig, maar de uitvoering is levendig en goed uitgevoerd. Simone Kleinsma schittert en ook Paul de Leeuw en Freek Bartels acteren sterk.
Het mooiste moment is als hij de lijkwade om zijn schouders drapeert als een shawl. Zijn strijd voor de liefde zal hem voor altijd met zijn liefde voor Loubna verbinden.
De opzienbarende brievenroman Dangerous Liaisons van Pierre Choderlos de Laclos uit 1782 is al vaak bewerkt voor film en toneel. Nina Spijkers’ regie blinkt uit in heerlijk taalgebruik en fijn spel van vooral Mark Rietman.
Ze komen samen in de strandtent van voormalig surfkampioen Freddie. De vijf vrienden zijn rond de veertig en gedragen zich als opgefokte pubers. Het verhaal en het spel is ongeloofwaardig maar dat verandert als waaghals Freddie door een ongeluk in een rolstoel belandt.
Geen glitter en glamour in Mijn moeder is een diva van De Toneelmakerij, maar een gitzwarte tragikomedie die weliswaar hoopvol eindigt, maar ruim een uur lang vooral schuurt en ontregelt.
Bij binnenkomst in de zaal valt direct het toneelbeeld op dat eenvoudig maar fijn oogt. We kijken naar een staketsel waarin zes deuren zijn geplaatst op een draaitoneel. Dat belooft wat.
De voorstelling Wees onzichtbaar, naar het gelijknamige boek van Murat Isik, vertelt het verhaal van Metin, een jongen met Turkse roots die in de jaren tachtig en negentig opgroeit in de Bijlmer. Harrun, de vader van Metin tiranniseert het gezin en er is sprake van huiselijk geweld, zowel fysiek als verbaal.
De opening is gelijk raak. Met een ferme armbeweging stellen alle spelers zich voor. De trotse wijze waarop ze dit doen en de wetenschap dat dit geen professionele acteurs zijn maken indruk. Dat het er zoveel zijn en de namen elkaar steeds sneller opvolgen maakt direct duidelijk dat dit geen alledaagse theateravond wordt.
Zijn laatste in december verschenen cd heet Rauwe genade. Die twee woorden zijn uiterst goed gekozen. Roeka is een wat rauwe man in die zin dat hij aangenaam onaangepast is. Genade betekent bij Roeka vooral mededogen met de mensen om hem heen, vrouwen, vrienden maar ook vluchtelingen en hardwerkende Polen in Nederland.
Pagina's
