Recensies

Eerst denken, dan dansen is het uitgangspunt van de Spaanse danstheatermaker Marcos Morau. Ik dacht me aanvankelijk suf tijdens Cathedral om te snappen wat Morau ons wil vertellen. Na verloop van tijd laat ik het verhaal het verhaal en word ik meegevoerd door wat ik zie en hoor. Ik verveel me geen moment.

Boef rent de zaal in en ploft naast mijn dochter op de banken. ‘Ik ben je beste vriendin en we zijn gewoon samen naar het theater gekomen, niks zeggen.’ Nog voordat zij iets terug kan zeggen, heeft boef al een hand over haar mond gelegd, tot grote hilariteit van andere kinderen in de zaal, al vindt een enkeling het ook een beetje eng. Even later verandert de agent die klem zit in een woest blaffende politiehond. Het zijn maar twee van de hoogtepunten in de doldwaze kleuterwhodunit van Maas... more

Mozart, hiphop, beatboxen, breakdance en een even onverwacht als overweldigend koor gaan hand in hand in De Toverfluit van regisseur Paul Knieriem, Silbersee en De Toneelmakerij. Het resulteert in een voorstelling die ruim vijf kwartier van de eerste tot de laatste minuut boeit.

Buuf en buur zijn tevreden met elkaar en hun omgeving, al is zij wel wat bazig. Belangrijkste is dat alles wordt gladgestreken en netjes volgens ingeslepen patronen verloopt. Maar dan komt er een nieuweling, die alles net even anders doet. Niet strak en gecontroleerd beweegt, maar veel vrijer en expressiever. Hoe ga je daarmee om?

De samenzang is prachtig, evenals het lichtspel en de opstelling van de acteurs – dicht bij elkaar, in ruitvorm, op een verder kaal podium. Deze elementen zorgen ervoor, in tegenstelling tot de teksten, dat je een groot deel van de voorstelling gefascineerd blijft. Inhoudelijk boeit Fort Europa een stuk minder.