Fijnzinnig puberdrama in sobere regie

De vader wil niet dat zijn dochter hem zijn verwekker noemt. Hij verliet haar moeder voor de geboorte. Omdat moeder contact verbood, ziet hij haar nu voor het eerst, maar ook voor het laatst, want hij is terminaal.

Ayisha Siddiqi speelt de puber prachtig. Ze hoedt zich voor teleurstelling en verwijt haar vader dat hij nooit contact zocht. De vader (Mike Libanon) toont zich week en verontschuldigend ‘omdat je moeder dat zo wilde’. Tussen de twee beweegt zich hiphopdanser Jinko Adams die soms verpleger is, maar ook de dood verbeeldt, maar in elk geval zonder woorden een makkelijker contact tussen vader en dochter mogelijk lijkt te maken. Het werkt. Hij danst prachtig op de fijne soundtrack van Michelle Samba.

Libanon en Siddiqi spelen sterk. Vader en dochter willen graag van elkaar houden, maar dat is moeilijk, want ze kennen elkaar niet. De korte zinnetjes, handelsmerk van schrijver Magne van den Berg, geven op subtiele manier het onvermogen van vader en dochter aan. Je voelt direct met beiden mee.

Alles in deze voorstelling is goed gedoseerd. Timothy de Gilde, befaamd dankzij onder meer Bromance en Game over, regisseerde sober en maakt daarmee, ook danzkij de voortreffelijke acteurs, de emotie op fijnzinnige wijze voelbaar. Bij aanvang waren de talrijke pubers in het publiek erg luidruchtig. Na afloop gingen ze stilletjes de zaal uit. Ik ook.