Toen Viggo Waas anderhalf jaar geleden een herseninfarct kreeg, dacht zijn bezoemvriend Peter Heerschop dat zijn theatercarrière wel voorbij zou zijn. In maart bij Festen bleek al dat dit geenszins het geval is.
Recensies
Door één leven te volgen zie je de wereld veranderen. Zo staat het in de flyer en dat klopt helemaal. Maar is De jaren zo veel meer dan de geschiedenis van een vrouwenleven in de tweede helft van de vorige eeuw? Mogelijk geldt dat wel voor het boek. De voorstelling blijft steken in een aaneenschakeling van historische gebeurtenissen.
Bijke is het hondje van Agnes en trekt de aandacht van buurman René. Zo vindt hij haar liggend op de grond in haar keuken na een beroerte. Dit gegeven is door schrijver Bouke Oldenhof op fraaie wijze uitgewerkt tot een aansprekend toneelstuk over eenzaamheid.
Het zijn de kleine dingen die het doen. Fantastisch is het hoe Ronald Goedemondt zich aan herkenbare zaken uit het dagelijkse leven kan ergeren. Neem alleen zijn ervaringen met het pedaalemmertje in de badkamer, even hilarisch als herkenbaar.
Lotte Velvet start haar debuut met ingetogen vioolspel, maar komt meteen daarna scherp binnen: ‘Ik maak apocalyptisch cabaret.’ Ze is gekleed in een colbertje met daaronder een wijde, futuristisch ogende zilveren broek, ‘We gaan eraan met z’n allen, maar dan wel met humor!’ En humor heeft de voorstelling volop, net als een rake blik op de wereld om ons heen, hulpeloze typetjes en fijne
‘Liefde. Of ik bel de politie!’ Mitzi snakt naar een relatie. Zij werkt voor Otto en Hilde die samen een tuinderij annex kerkhof runnen. Hun huwelijk is sleets geraakt, maar als Hilde’s broer Fritz bij hun komt werken, lijkt alles anders te worden. Mitzi probeert tevergeefs Fritz in te palmen en gaat daarna een verhouding aan met haar baas Otto.
Als één bonk energie begint Nabil zijn show. Met het samen met het publiek zingen van Take on me wint hij direct iedereen in de zaal voor zich. De cabaretier is ontzettend grappig, expressief en muzikaal.
Als je oprecht doet wat je goed lijkt, komt het uiteindelijk goed. Zoals je wilt. Dat is de wat simpele, maar uiterst smakelijk verpakte boodschap van deze heerlijke voorstelling waarin Shakespare’s As you like it met groot gemak geschikt blijkt als familievoorstelling.
Het Balletorkest, onder leiding van Ermanno Florio, mag al even los met Tsjaikovski’s proloog, als voor deze razend nieuwsgierige toeschouwer eindelijk de gordijnen openen en het eerste prachtige decor zich openbaart. O, meteen vast een compliment aan decor- en kostuumafdeling voor de fantastische decors en schitterende kostuums.
Met uitspraken als ‘ik vind je zo sexy als een druiprek’ en ‘Ik geef je een 7 min‘ na de eerste minuut lijkt de toon gezet: Jenny (Brigitte Heitzer) en Bob (Freek Bartels) gaan in elkaar niet de ware liefde vinden. Maar dat is buiten zelfverklaarde Cupido Roos (Sanne Franssen) gerekend: deze blind date duurt van het allereerste drankje tot de allerlaatste koffie en geen seconde korter.
Dit wordt een wat raar stukje. Want NG is een wat rare voorstelling. De eerste helft was erg matig met veel flauwe en voorspelbare grappen, maar in de tweede helft kantelt de voorstelling als Woe opeens weg is en Van der Laan de hoofdpersoon in de voorstelling blijkt te zijn. Of toch niet?
Al jaren geleden twijfelde Saman Amini of hij wel door moest gaan met theater. Zoals voor veel makers geldt, valt het niet altijd mee om voldoende publiek te bereiken. Na de tournee van het fraaie, zeer poëtische Samenloop van omstandigheden, zo’n jaar of vijf geleden, besloot hij cabaret te gaan maken. Wat een goed plan.