Gouden kroonjuweel met supercast is must-see

Het Balletorkest, onder leiding van Ermanno Florio, mag al even los met Tsjaikovski’s proloog, als voor deze razend nieuwsgierige toeschouwer eindelijk de gordijnen openen en het eerste prachtige decor zich openbaart. O, meteen vast een compliment aan decor- en kostuumafdeling voor de fantastische decors en schitterende kostuums.

We zijn in het paleis van koning Florestan en zijn vrouw. Hun dochter Aurora wordt gedoopt. Er komt een boze fee langs die extra kwaad is omdat ze niet was uitgenodigd. Deze Carabosse spreekt een vloek uit over het arme prinsesje. De Seringenfee weet het doodvonnis van haar collega te verzachten tot honderd jaar slaap. Het vertrek van de in het zwart gehulde fee, fantastisch vertolkt door Floor Eimers, en haar creepy helpers is een van de hoogtepunten. Ze stapt – of wordt ze toch getild? – in één vloeiende beweging in haar door vier knechten gedragen strijdwagen en gaat groots af. Een van de mooiste voorbeelden van hoe de choreografie van Sir Peter Wright tot in de finesses door deze enorme supercast is gerepeteerd. Tijdens de première liet iemand een keer een guirlande uit haar vingers glippen – iets wat opvalt als alles zo ongelooflijk strak in elkaar zit – zonder dat het iets aan de prestaties afdeed. 

Iedereen kent het verhaal van Assepoester en weet dat er een dappere prins voor nodig is om de boel weer te fixen, dit keer met veel hulp van de Seringenfee. De prins, gedanst door Jakob Feyferlik – een ijzersterke persoonlijkheid op toneel – doet uiteindelijk Aurora ontwaken. De jonge prinses wordt gedanst door Maia Makhateli, die haar zware rol met een stralende lach weet uit te voeren.

Zwakke broeders zijn niet te ontwaren. Van ceremoniemeester Catalabutte tot de Wolf (die van Roodkapje): er wordt heerlijk gespeeld en gedanst. Nou, misschien dat de muzikanten – eh, de dansers die muzikanten spéélden – net ietsje over de top waren.

De voorstelling is oogstrelend, natuurlijk ook voor kinderen. Beelden die bijblijven zijn onder meer prins Florimund met zestien nimfen in de mist voor het nog overwoekerde paleis in de tweede akte en natuurlijk het verbluffende slottableau als er gouden regen neerdwarrelt.