Politiek correct of toch niet?

Dit wordt een wat raar stukje. Want NG is een wat rare voorstelling. De eerste helft was erg matig met veel flauwe en voorspelbare grappen, maar in de tweede helft kantelt de voorstelling als Woe opeens weg is en Van der Laan de hoofdpersoon in de voorstelling blijkt te zijn. Of toch niet?

Van der Laan en Woe maken met NG hun zevende theaterprogramma en zijn op televisie al jaren een groot succes. Voor Even tot hier kregen de mannen enkele dagen voor de première de Gouden Televizier-Ring. Hun televisiewerk versterkte hun theaterwerk, aldus Woe. Of toch niet?

Het begin van NG is erg leuk. Jeroen Woe komt op en zingt een wat flauw liedje. Je voelt direct dat dit niet is wat het lijkt. En dat blijkt als we direct daarna op een scherm Woe zo’n twintig jaar jonger hetzelfde liedje zien doen bij het Amsterdams Kleinkunstfestival in 1999. Zijn prestatie wordt neergesabeld door juryvoorzitter Dick van den Heuvel. Woe verhaalt daarna over hoe hij met Niels van der Laan alsnog zijn artistieke ambities najaagt. Daarnaast  vertelt hij over zijn Chinese afkomst, zijn Fries-joodse bloed en de tumor achter zijn oor wat hem tot een 'joodse kankerchinees' maakt. Maar pas op, dat mag Woe alleen zelf zeggen, Van der Laan niet. Of toch niet?

Vervolgens zien we een groot aantal scènes die gaan over politiek correct-zijn. De meeste grappen in dit deel zijn niet zo best en vooral gedateerd. Om nu nog eens met de jodenkoek aan te komen is erg vreemd. De cancer-reveal-party is origineel maar de uitvoering minder. Dan kondigt Van der Laan opeens aan dat Woe geen theater meer maakt en dat Van der Laan solo gaat. Maar even later komt Woe wel weer op, echter nu in Chinese kleren zichzelf begeleidend op een traditioneel snaarinstrument. Woe blijkt alle kritiek die hem ten deel viel op zijn eigen manier verwerkt te hebben. Hij is geradicaliseerd. Hij claimt erkenning als onderdeel van een minderheid. Het is een originele vondst die echter ook wat wordt uitgemolken. De vorm en de structuur van het programma zijn slim uitgedacht. Mooi is ook dat Woe subtiel wraak neemt op de beledigende beoordeling van Dick van den Heuvel. Probleem is dat de voorstelling heel erg leunt op het discours over wat je 'tegenwoordig' wel en niet mag zeggen. Dat gesprek is inmiddels uit den treure gevoerd. Of toch niet?

Ik vind van wel.