Paul de Leeuw is bang voor de dood. Dit jaar wordt hij, om precies te zijn op 26 maart, 52 jaar. En laat hij nou net altijd gedacht hebben dat hij niet ouder zou worden dan dat. Tijd dus voor reflectie.
Recensies
In moeilijke tijden moet je gas geven, betoogt Claudia de Breij in haar nieuwe voorstelling Teerling. Met het citaat van de Amerikaanse president Kennedy uit 1962 als leidraad: ‘We choose to go to the moon.’ In die tijd ondenkbaar, maar wel een beeld om je aan vast te houden. Uit de crisis komen kan zoveel inspirerender, wil de cabaretière maar zeggen.
August Strindberg schreef in 1907 de Kamerspelen, voor het intieme theater in Stockholm. Daarmee ging zijn wens in vervulling om zijn stukken in een klein theater te presenteren. Susanne Kennedy heeft De Pelikaan gekozen om juist lekker groot uit te pakken.
Je zal maar jong zijn en theater willen maken. Onzekerheid en armoe troef. Sinds de bezuinigingen is de situatie voor starters nog moeilijker. Maar er zijn nog steeds waardevolle initiatieven zoals Festival Cement in Den Bosch. Hier zijn theatermakers te zien die meestal hun opleiding recent hebben afgerond.
In de theatertaal van Susanne Kennedy, de succesregisseur die met De Pelikaan debuteert bij Toneelgroep Amsterdam, is vorm belangrijker dan inhoud en lijkt weinig ruimte voor subtiliteit.
Begin april is de première, maar op voorhand is deze voorstelling al nieuwsgierigmakend.
De openingsscène is prachtig. Jeroen Krabbé stapt als theaterproducent Serge Diaghilev over het kale toneel en verkondigt dat dit zijn thuis is. Met aantrekkelijke arrogantie maakt hij ons duidelijk hoe getalenteerd hij is in het herkennen van talent.
Het podium oogt vooral blauw, de kleur van denim, een verwijzing naar de katoenplantages uit het zuiden van de Verenigde Staten. Jan Taminiau maakte prachtige kostuums voor Gejaagd door de wind.
Het verhaal is al vaak verteld, maar deze klassieke vertelling is met name door de rol van het koor en de functionele composities van Boudewijn Tarenskeen bewerkt tot een meeslepend muziektheater. Op de achtergrond zien we het provocerende schilderij uit 1866 van Courbet L‘origine du monde waarbij de vraag is of het naakte lichaam is onthoofd.
Stephen Sondheim stelde uit zijn mooiste repertoire een relatiekomedie samen. Esther Maas, ontmoette hem op een cocktailparty en besloot de bloemlezing in Nederland op de planken brengen.
Jakop Ahlbom maakt met Bug zijn eerste toneelmatige voorstelling sinds De Architect. Het werk van Ahlbom kenmerkt zich door strakke bewegingschoreografie met slapstickelementen en verrassende trucs als mensen die door muren vliegen en handen en benen die uit bed of gootsteen steken.
‘Als je alles weet, wat weet je dan?’ Alles? ‘Zullen we alles even gaan halen?’ Ruim tien kleuters stormen de speelvloer op.