Verslag Festival Boulevard 3: Boukje Schweigman, Zuidelijk Toneel en Les Commandos Percu

Op Oerol zag ik de laatste voorstelling van Schweigman& in een pril stadium. Vijftig speelbeurten later is Blaas meer uitgebalanceerd, en bevat meer variatie en humor.

In een enorme loods zien we tegen de achterwand witte doeken liggen. Tot een van de doeken gaat bewegen en daaruit een groot wit object ontstaat dat door de enorme hal stuitert, soms gaat zweven om even later bezoekers te kietelen en soms zelfs toeschouwers verzwelgt. Het publiek reageert plezierig onwennig en lacherig. Het lijkt een beetje alsof we een grote familie worden. Dan komt een tweede wit object tot leven. De saamhorigheid van het publiek krijgt door een even simpele als geniale uitnodiging nog veel grotere dimensies.

Met haar zeer esthetische en geenszins elitaire beeldentaal slaagt Schweigman er wederom in om haar publiek een totaal andere wereld in te loodsen waarin het besef van tijd en realiteit vervaagt. Ik denk dat dit de achtste productie was die ik van Schweigman zag. Haar werk is altijd goed en soms ronduit briljant, zoals Spiegels, van vorig seizoen. Ook Blaas heeft een grote beeldende en bindende kracht en stimuleert de fantasie. Die constante kwaliteit van Schweigman wekt veel bewondering en is uniek.

**** Gezien op 8 augustus, daar nog t/m 10 augustus.Daarna van 4 t/m 22 september in Utrecht, zie www.scheigman.org

Het Zuidelijk Toneel – Vijf seconden

Magne van den Berg is een toneelauteur met een authentieke stijl. Zij werd vooral bekend met De lange nasleep van een korte mededeling en Slappe Komedie voor vier mensen, een handjevol personeel en een tafel die niet vrijkomt met onder meer René van ’t Hof. De taal in deze voorstellingen wordt gekenmerkt door veel herhaling waardoor een sterke ritmiek ontstaat.

Voor Het Zuidelijk Toneel schreef Van den Berg Kale bomen ruisen niet en Halverwege omgedraaid waarin José Kuijpers speelde die ook in De lange nasleep te zien was. Vijf seconden is de nieuwste tekst van Van den Berg, waarin Kuijpers acteert met Marcel Faber. Het verhaal gaat over een verboden en onmogelijke liefde.

De muzikaliteit van de tekst wordt ook hier bepaald door herhaling, maar is minder bedrieglijk eenvoudig. In de openingsscène spreken de spelers beurtelings in eerste of derde persoon. Naarmate het verhaal vordert ontstaat er meer een bijna normale dialoog.

Maar ook in Vijf seconden gaat het vooral om wat er niet gezegd wordt. Het diepe verlangen naar geborgenheid en warmte van beide personages komt mooi naar voren door goed gedoseerd deels fysiek spel van Kuijpers en Faber die vooral een sterke tekstbehandeling laat zien.
De tekst is minder dwingend dan in eerder werk van Van den Berg en regisseur Marien Jongewaard maakt daar slim gebruik van door de spelers bewegingsruimte te geven. Vijf seconden is soms grappig en niet erg tragisch. Het raakte dan ook niet heel diep, maar is wel een mooi ambachtelijk gemaakte toneelvoorstelling.

*** Gezien op 8 augustus, daar nog t/m 10 augustus. Foto: Caroline Bijl

Les Commandos Percu – On the night shift

In een park naast het provinciehuis in Den Bosch programmeert Boulevard altijd spektakelvoorstellingen voor een groot publiek. Het Franse Les Commandos Percu brengt een productie met dans, percussie en vuurwerk. De voorstelling komt wat moeizaam op gang, maar de vaart wil er ook later niet echt inkomen. De muziek is schrikbarend simpel, de dans is op zijn best mager en de theatraliteit is louter gebaseerd op effectbejag. De groep pretendeert vuurwerk te gebruiken als muziekinstrument, maar de knallen overstemmen meestal het getrommel. On the night shift biedt eigenlijk alleen maar wat mooie plaatjes maar zelfs die zijn niet zo bijzonder.

*1/2, Gezien op 8 augustus, daar nog t/m 10 augustus. Foto: Jos Schuring