Festival Boulevard voert de komende 11 dagen de boventoon in het premièreoverzicht. Iets wat ook komende jaren ongeschonden blijft dankzij de voortzetting van hun meerjarige subsidie van het Fonds Podiumkunsten op 2 augustus (jl.). Deze week is er de monoloog ‘Mona’, gespeeld door een elfjarig meisje, een apocalyptische picknick gehost door het Vlaamse Laika. Dries Verhoeven onderzoekt postkoloniale schuldgevoelens met zijn installatie ‘Guilty Landscapes’ en Bollylicious maakt het publiek vrolijk met hun mix van bollywood, kathak, kalbeliya dans, salsa en flamenco.
Muziektheater
Na zes voorstellingen in twee dagen in Oostende blijkt Theater aan Zee een heerlijk festival met een hoge kwaliteit.
In de HKU-loods in Utrecht strijkt Jori Hermsen Producties dit weekend neer voor de première van ‘The Virgin Suicides’. Melissa Knollenburg schreef dit aangrijpende toneelstuk, geïnspireerd op het gelijknamige boek van Jeffrey Eugenides. Op de Parade in Utrecht duiken Space en Maas theater en dans in de wereld van Tinder en in Amsterdam testen Andrew Schulz en Kate Berlant hun grappen uit tijdens het Comedytrain International Summer Festival.
De programmering van het DeLaMar Theater kent een traditie die begon met grote namen als Wim Kan, Wim Sonneveld en Freek de Jonge.
Nu bijna heel schoolgaand Nederland vakantie heeft, genieten ook steeds meer podiumgezelschappen van een welverdiende zomerstop. Kortom, het blijft met de premières even dun gezaaid. Wel kunnen thuisblijvers deze week hun hart ophalen aan William Shakespeare in het Amsterdamse Bos. Daar spelen het Amsterdamse Bostheater, TENT en de Veenfabriek een eigenzinnige bewerking van het alombekende Romeo & Julia.
De premières strijken deze week neer in het Westbroekpark in Den Haag. Festival de Parade verandert het idyllische park in een plein vol met theater, muziek, dans en bijzondere horeca. De zweefmolen draait, de tenten staan en artiesten verleiden de bezoekers om naar hun bijzondere voorstellingen te komen.
Het zomerseizoen komt op stoom, Julidans is al goed op gang, en deze week zijn nog twee festivalpremières in aantocht. Theaterfestival de Parade slaat haar tenten op in Den Haag en in Amsterdam gaat aan de oevers van het IJ het Over het IJ Festival van start.
Het Amsterdamse Julidans trapt deze week af en vult voor elf dagen diens stadsschouwburg vol met dans. Maar er is meer te zien deze week. Op de Parade in Rotterdam speelt Suver Nuver een wervelende voorstelling over het sexy onderwerp ‘pensioen’ en in Utrecht beleeft de nieuwe muzikale jeugdvoorstelling van Oorkaan haar première. In Schiedam een bijzondere locatievoorstelling: actrice Romana Vrede maakt met ‘Who’s afraid of Charlie Stevens’ een levend kunstwerk over Charlie Stevens, haar zwakbegaafde, ernstig autistische zoon.
Eindelijk: de zomer is officieel aangebroken! Een mooie tijd voor festivals en voorstellingen op locatie. Op ITs Festival Amsterdam zie je het afstudeerwerk van de nieuwe generatie makers, reizend theaterfestival de Parade gaat van start in het Museumpark in Rotterdam en op Stadslandgoed De Kemphaan in Almere speelt Theatergroep Suburbia werk van Ibsen. Blijf niet op de bank zitten, maar ga lekker naar buiten!
Opeens komt een oudere zanger met hoed en zonnebrilletje het podium op. Het lijkt alsof hij de hele dag in de coffeeshop heeft gezeten. Het blijkt de Algerijnse Rachid Taha te zijn. Hij maakt er meteen een feestje van en pas dan -we zijn dan al anderhalf uur onderweg- staat Carré op. Jammer dat dit zo laat gebeurde, want ja het moest toch wel een feestje zijn, deze reünie van het Syrische orkest, bijeengebracht door de onvermoeibare wonderboy Damon Albarn.
In een soort oog- of is het toch een baarmoeder?- zit Arnon Grunberg midden op het toneel. Hij doet zijn best de hele voorstelling interessant te kijken. Waarschijnlijk vindt hij zelf dat dit wel gelukt is. Want dat hij slim is, blijkt niet alleen regelmatig in zijn vaak scherpe columns, maar hij zegt het ook in deze voorstelling die vooral uitblinkt in teleurstellende clichés.
De voorstelling is tot in de puntjes verzorgd. De locatie, de binnenplaats van het Gevangenismuseum in Veenhuizen, het tweede gesticht uit 1823 van Van den Bosch, is schitterend. De regie biedt veel grappen zonder dat het drama daarmee tekort wordt gedaan. De vele massascènes met uitgekiende choreografieën zijn een lust voor het oog. Je komt ogen en oren tekort in deze even originele als zinderende voorstelling.
Pagina's
