Heel bijzonder is dat alle spelers zowel mooi zingen, prachtig musiceren en ook nog eens sterk acteren. Een ongelooflijke prestatie van alle regisseur Annechien Koerselman en alle uitvoerenden. Dijkdrift is een buitengewoon originele operaproductie.
Muziektheater
Het decor is een merkwaardige kruising tussen een vogel en een bos. Daarom heen staan piano, orgel, slagwerk, marimba en cymbaal, bespeeld door Pruiksma. Op cello horen we Genevieve Verhage. Laverman opent met een gedicht in het Fries. Daarna volgen liederen die door regisseur Titus Tiel Groenestege vernuftig met elkaar zijn verweven, zodat Wachter niet een concert is, maar een voorstelling waarbij er dus geen gelegenheid om tussendoor te applaudisseren.
Vanuit het duin in Terschelling naar een bunker op Spitsbergen is slechts een kleine stap op Oerol. Hier liggen twee miljoen bevroren plantenzaden opgeslagen. Die zijn bedoeld om de wereld te redden als er een ramp gebeurt en niemand meer te eten heeft. Dat is een mooi uitgangspunt voort een vrolijke 10+ voorstelling met een serieuze boodschap.
Manuel en Hautrekiet zijn op Oerol met XIX: het Romeinse getal 19. Achter Safe de Groene Weide in Hoorn staat in een weilandje een overdekt podium met een kleine tribune waar zo’n 20 mensen op plaats kunnen nemen. De overige toeschouwers moeten genoegen nemen met een kruk, eigenlijk een soort omgekeerde ton, in het gras.
Als Broadway-ster Margo de jonge Grace tot haar assistent maakt, haalt ze feitelijk het Paard van Troje binnen. Niet alleen stoot Grace uiteindelijk de oudere actrice van haar troon, ook lijkt ze er vandoor te gaan met Margo's echtgenote.
Met tweehonderd mensen zitten we in een schip. We gaan op reis, op zoek naar geluk. Drie spelers zitten tussen het publiek.
Van een rilling over je rug naar een lach om de heerlijke humor en aan het slot zelfs een brok in je keel: bij horrormusical Sweeney Todd vlieg je van de ene emotie in de andere.
Twee jaar na diens zelfverkozen dood komen de twee zoons en de vrouw van Distel bij elkaar om hem te herdenken.
Sky is met zijn driedimensionale beelden een interessante poging tot vernieuwing , maar hoewel de enscenering zeker fraaie momenten kent, is deze nieuwe musical toch wat teleurstellend. Het verhaaltje is erg dunnetjes, het acteren erg overdreven en ook de projecties zijn niet altijd spectaculair.
Dat René van ’t Hof een van de weinige Nederlandse acteurs is voor wie je ongeacht in wat voor productie hij speelt, naar het theater wilt, bewijst hij wederom in Not the Tommy Cooper Story, een gelaagde voorstelling die zich niet in een hokje laat plaatsen.
De muziek swingt, het Zuid-Afrikaanse koor is prachtig en de alom overheersende boodschap van verdraagzaamheid die eigenlijk elke minuut uit deze voorstelling spreekt, is onverwoestbaar.
De flamboyante en geëngageerde opera- en theaterregisseur Peter Sellars werd beroemd met zijn grensverleggende interpretaties van klassieke stukken zoals Mozarts Così fan tutte en met zijn
Pagina's
