‘Ik ben een zieke man… Ik ben een boze man. Een onaantrekkelijke man.’ Deze naamloze hoofdpersoon van Fjodor Dostojevski’s Aantekeningen uit het ondergrondse wordt nu door Theater Rast op de plank gebracht. Hiermee gaat een langgekoesterde wens voor een hedendaagse bewerking van Ergun Șimşek en Șaban Ol in vervulling. De première vindt plaats op woensdag 13 juli, tijdens De Parade in Den Haag.
Toneel
Het zomerseizoen komt op stoom, Julidans is al goed op gang, en deze week zijn nog twee festivalpremières in aantocht. Theaterfestival de Parade slaat haar tenten op in Den Haag en in Amsterdam gaat aan de oevers van het IJ het Over het IJ Festival van start.
2016 staat te boek als het 400-ste sterfjaar van William Shakespeare, maar is ook het 70 jarig jubileum van het Dieverse toneelvereniging. Traditiegetrouw voeren zij ieder jaar een toneelstuk op van Shakespeare. Als zeventigste voorstelling spelen zij voor de eerste keer Richard III. De opening van het nieuwe ‘Globe Theater’ maakt dit jubileum compleet.
Het Amsterdamse Julidans trapt deze week af en vult voor elf dagen diens stadsschouwburg vol met dans. Maar er is meer te zien deze week. Op de Parade in Rotterdam speelt Suver Nuver een wervelende voorstelling over het sexy onderwerp ‘pensioen’ en in Utrecht beleeft de nieuwe muzikale jeugdvoorstelling van Oorkaan haar première. In Schiedam een bijzondere locatievoorstelling: actrice Romana Vrede maakt met ‘Who’s afraid of Charlie Stevens’ een levend kunstwerk over Charlie Stevens, haar zwakbegaafde, ernstig autistische zoon.
Eindelijk: de zomer is officieel aangebroken! Een mooie tijd voor festivals en voorstellingen op locatie. Op ITs Festival Amsterdam zie je het afstudeerwerk van de nieuwe generatie makers, reizend theaterfestival de Parade gaat van start in het Museumpark in Rotterdam en op Stadslandgoed De Kemphaan in Almere speelt Theatergroep Suburbia werk van Ibsen. Blijf niet op de bank zitten, maar ga lekker naar buiten!
In een soort oog- of is het toch een baarmoeder?- zit Arnon Grunberg midden op het toneel. Hij doet zijn best de hele voorstelling interessant te kijken. Waarschijnlijk vindt hij zelf dat dit wel gelukt is. Want dat hij slim is, blijkt niet alleen regelmatig in zijn vaak scherpe columns, maar hij zegt het ook in deze voorstelling die vooral uitblinkt in teleurstellende clichés.
Wie van Woody Allen houdt komt in deze regie van Simon Stone bij Toneelgroep Amsterdam ruimschoots aan zijn trekken. De toneeladaptie van de film uit 1991 is stilistisch ook enigszins cinematografisch van opzet, vooral omdat er een spiegelwand in het decor is opgenomen. Alles wat zich daarachter afspeelt is de buitenwereld. Het is goed voor enkele prachtige beelden.
In een open plek in het bos staat het tuinhuisje van de oudere broers. Ze houden zich er liefdevol bezig met hun plantjes en slijten zo hun oude dag in betrekkelijke eenzaamheid. Het is van meet af aan duidelijk dat Arjan Ederveen domineert en Jack Wouterse de sukkel is.
George & Eran zijn grappig, kwetsbaar en strijdbaar. Ze gebruiken met dank aan een strakke regie van Koos Terpstra, een snelle cross-over van toneel en stand up om hun positieve boodschap over te brengen. Die boodschap komt neer op het aloude adagium: verbeter de wereld en begin bij je zelf. Dat komt echter met zoveel oprecht vlammend enthousiasme op je af, dat je er veel energie van krijgt. Magistrale voorstelling. Gaat dat zien!
Vanuit het duin in Terschelling naar een bunker op Spitsbergen is slechts een kleine stap op Oerol. Hier liggen twee miljoen bevroren plantenzaden opgeslagen. Die zijn bedoeld om de wereld te redden als er een ramp gebeurt en niemand meer te eten heeft. Dat is een mooi uitgangspunt voort een vrolijke 10+ voorstelling met een serieuze boodschap.
Het heet een raamvertelling: tien vrouwen en mannen ontvluchten rond 1350 de stad Florence vanwege een pestepidemie. Tien dagen verblijven ze met elkaar in een villa in de heuvels. Ze doden de tijd met eten, drinken en… verhalen vertellen bij een knapperend kampvuurtje. Bij elkaar honderd verhalen, die wat je zegt uit het leven zijn gegrepen; over leven liefde lust, list en bedrog. Boccaccio tekende ze op in tussen 1350 en 1360, in een tijd dat Italië als eenheid nog niet bestond, maar wel werd geteisterd door oorlog en hongersnood. Ze lijken recht uit het hart verteld, en zijn zo ook opgetekend. Boccaccio’s vertellingen werpen daardoor een interessante blik op de Italiaanse ziel, juist in een tijd dat de kerk het moest afleggen tegen de opkomende Renaissance.
Als Broadway-ster Margo de jonge Grace tot haar assistent maakt, haalt ze feitelijk het Paard van Troje binnen. Niet alleen stoot Grace uiteindelijk de oudere actrice van haar troon, ook lijkt ze er vandoor te gaan met Margo's echtgenote.
Pagina's
