Zoektocht na een gruwelijke jeugd

Als zoon van ouders van Jehova’s getuige had Justin Samgar een moeilijke jeugd. Hij ontvluchtte zijn ouderlijk huis toen hij zestien jaar oud was. Als veertiger lijkt hij bijna zijn rust gevonden te hebben.

Hij herinnert zich zijn kinderjaren als een tijd waarin veel moest en weinig mocht. Vaak naar de kerk, veel bidden, geen vriendjes, geen schoolreisjes en niet masturberen want de duivel lag altijd op de loer. Toch voelde die kerk ook als een familie. Hij moest het ware woord verspreiden en leerde zo de vertelkunst. Justin vond zijn vader een echte man, een beetje als God. Dat veranderde toen zijn vader hem regelmatig ging slaan. Meer en meer voelde Justin zich opgesloten en diep ellendig. Op zestienjarige leeftijd verzamelde hij op een dag wat kleren en hiphop cd’s en vertrok. Na een week liet hij zijn ouders weten dat hij was opgevangen door crisiszorg. Zijn vader antwoordde dat hij hem niet meer beschouwt als familie. Hij was verstoten. Voor Justin volgde een lange zoektocht naar zichzelf. Een route vol drugs, criminele acties, relaties, transcendente meditatie, Scientology church, therapieën en meer. Uiteindelijk koos hij voor de leegte.

Justin Samgar de Verteller -sinds kort zijn echte naam! - is nu veertien jaar spoken word artiest. Hij was huisdichter bij het BNN-programma Spuiten en Slikken, deed klussen op bedrijfsevenementen, schrijft reclameteksten en spreekt voice-overs in. Hij organiseert jaarlijks het Wilde Woorden Festival in Amsterdam. Karakter is de titel van een album dat hij vorig jaar opnam en dat nu ook als theatervoorstelling is te zien.

Het is een gruwelijk verhaal dat hij vertelt. Hij doet dat op sympathieke wijze. Hij laat zich begeleiden door Avi Kishna op de sarod, een soort citer en Deniz Kavafoglu op de handpan die lijkt op een klankschaal. Spoken word passages met een ritmische cadans zijn intermezzo’s in zijn vertelling waar hij vooral in het begin het publiek bij betrekt. Zijn lange witte gewaad en de wat mystiek aandoende muziek geeft zijn performance een zweverige sfeer die een groot contrast vormt met zijn merendeels realistische teksten.

Zijn littekens zette hij om in tatoeages. Als performer is hij innemend. Af en toe zijn er grappen, soms flauw en plat, maar het verluchtigt wel aangenaam. De voorstelling is niet loodzwaar. Hij spaart zichzelf niet in zijn vertelling en dwingt respect af met zijn doorzettingsvermogen. 42 is hij nu en het lijkt goed met hem te gaan. Wel is hij nog steeds op zoek het naar geluk, maar dat zijn er wel meer.  Justin Samgar de Verteller gaat het vast vinden.