Warmbloedige aanpak in sterk fysieke opera

Uiteindelijk valt Jevgeni Onegin toch voor Tatjana. Die heeft dan wel na een vlammende liefdesbrief aan hem vier jaar moeten wachten en smachten, want hij wijst haar aanvankelijk af. De onvervalst romantische opera van Tsjaikovski, gebaseerd op een roman van Poesjkin krijgt in Spanga een zeer verrassende uitvoering, vooral door de vele dansscènes, maar ook door de daarmee samenhangende, sterk fysieke regie-aanpak.

Regisseur Corina van Eijk koos voor een warmbloedige aanpak waarin de lichamelijke liefde de boventoon voert en daar kunnen de dansers goed mee uit de voeten. De choreografie van Uri Ivgi en Johan Greben die sinds twee jaar een eigen gezelschap hebben in Leeuwarden, zijn een vitaal onderdeel van deze productie en dat past prachtig. Sterk is bovendien dat de dans niet de aandacht afleidt of zwakke plekken in de voorstelling moet maskeren, integendeel. Dans en regie vloeien naadloos in elkaar over en tillen het verhaal op.

Maar ook zang en muziek zijn in deze productie van hoog niveau. Het orkest onder leiding van Tjalling Wijnstra met 26 musici laat op verfijnde manier horen dat Tsjaikovski’s favoriete componist Mozart was. De vele zwierige instrumentale passages klinken zeer energiek en de aria’s worden fraai begeleid. Ook de solisten imponeren. Sopranen Aylin Sezer als Tatjana en Itzel Medecigo als Olga zijn hoorbaar in vorm. Ogenschijnlijk makkelijk zingen ze hun emotionele partijen. Een ander vocaal hoogtepunt was tenor Juan Carlos Echeverry als Onegins vriend Lenski die een open doekje kreeg na een zeer luid geroepen Bravo! David Visser als Onegin was trefzeker in zijn rol.

De enscenering van de opera in de tent was sober maar mooi. Met enkele houten beschilderde panelen was het interieur van een oud Russisch landhuis direct voelbaar. De rurale omgeving waar het verhaal zich afspeelt was in het toneelbeeld eenvoudig, mooi en slim verbeeld. In de rechterzijde van de achterwand waren open delen die ruim zicht gaven op de weilanden met zijn veranderende avond kleuren. Het uitgekiende lichtplan van Henk Post sloot daar mooi op aan.

De energie van Spanga-oprichter Corina van Eijk die in 1989 in haar achtertuin begon met opera in het weiland is nog steeds alom voelbaar. Het publiek straalt uit dat het blij is om op het jaarlijkse feest aanwezig te zijn. Het constant hoge niveau van Opera Spanga en de plaats die jong talent daarin krijgt, blijft een enorme prestatie.