Razendsnelle wisselingen tussen online en offline

Jezelf beter voordoen dan je bent is voor heel veel mensen de norm sinds de komst van social media. Het is een onuitputtelijke bron van inspiratie voor velen. Ook kunstenaars als regisseur Eva Line de Boer buigen zich graag over deze thematiek.

De verschillen tussen identiteiten offline en online zijn min of meer de specialiteit van De Boer die vier jaar geleden bij NT Jong al Heidi Pippi Sissi Ronnie Barbie maakte. Oma is een avatar uit 2022 over virtueel rouwen is een hoogtepunt in haar oeuvre. Emoji’s Explosie is helaas minder uitgebalanceerd en minder spannend. De voorstelling is geïnspireerd op videogames als Celeste en de Pixar film Inside Out.

We maken kennis met Mo (Ayisha Siddiqi) en haar gymleraar (Paul R. Kooij). De voorstelling begint al in de foyer waar Kooij in trainingspak, gewapend met een fluitje, de verzamelde kinderen streng toespreekt. Dat is bijzonder grappig, ook door de manier waarop de kinderen gul reageren op het spel van Kooij. Eenmaal in de zaal krijgen de kinderen de voorste rijen. Ouders mogen daarachter plaatsnemen. We zien een soort gymzaal waarin de leraar zijn leerlingen afbeult, maar tegelijk is het speelvlak ook het interieur van een videogame.

De sukkelige leerling Mo verandert in MoBananaPanda, haar gamer-alias.  Als haar online ego kan en durft ze alles, vooral omdat ze dan emoties kan controleren wat haar in het gewone leven niet lukt. Gymmeester Arend is in de game de eindbaas als vervaarlijk ogende grote roofvogel. Dan is er ook nog het game-personage (Roben Mitchell), die alle obstakels belichaamt. Via hem komt Mo uiteindelijk bij de eindbaas, het hoogste level.

De wisselingen tussen echt en virtueel gaan razendsnel en benemen mij na verloop van tijd soms het zicht op wat er gebeurt. Visueel is de voorstelling prachtig, hoewel minder spectaculair dan Oma is een avatar. Het fraaie decor van Tim Vermeulen krijgt met geraffineerde video extra dimensies. Ook heel erg mooi zijn de acteerprestaties. Vooral Ayisha Siddiqi valt op met haar soepele inzet, en dat terwijl ze op de première geblesseerd was, maar natuurlijk toch (!) wilde spelen. Maar wat in Emoji’s Explosie de grotere dramatische lijn is, wordt niet duidelijk. Voor gamers is dat misschien anders, maar het verhaal verzandt nogal en daardoor raakt de toeschouwer die -zoals ik- niet thuis is in de wereld van games enigszins de weg kwijt.