Lang maar leerzaam

Wie bij Terror vooral een spannend sensationeel toneelstuk verwacht, komt bedrogen uit. Zie je het echter als een deels fictief theatercollege, dan zijn de missende dynamiek en de lappen tekst minder storend en overheerst het gevoel iets te hebben geleerd.

In het wereldwijd succesvolle Terror staat gevechtspiloot Lars Koch (Jeroen Spitzenberger) terecht voor de moord op 148 mensen, passagiers van het gekaapte vliegtuig dat hij zonder toestemming heeft neergeschoten. Het publiek is de jury en mag na de rechtszitting stemmen of Koch schuldig of onschuldig is. Elke keer kan de uitkomst dus anders zijn. Dit concept laat je, tijdens en na afloop van de voorstelling, nadenken en discussiëren over goed en fout. Steeds als je denkt zeker te zijn van je oordeel, slingert het volgende pleidooi je weer de andere kant op. Dit denkproces en het deel uitmaken van de voorstelling zorgt voor een interessante theaterbeleving.

Doordat vóór de pauze, waarin gestemd wordt, de hele rechtszitting getoond moet worden, is het een lange zit, van ruim 100 minuten. De gebeurtenissen van de bewuste dag worden verteld via onder meer twee getuigen: de leidinggevende van Koch en een nabestaande. Zij worden, onder toeziend oog van de rechter (Clairy Polak), ondervraagd door de Officier van Justitie (een sterk spelende Johanna ter Steege) en Kochs advocaat (Khaldoun Alexander Elmecky). Vooral de tweede getuige, de nabestaande, voegt niet veel toe aan het stuk en je meningsvorming.

Aan het eind van de rechtszitting volgen slotpleidooien van de Officier van Justitie en advocaat Buijs. Dit zijn lange teksten, maar de voordrecht van Johanna ter Steege is krachtig en leerzaam. Dit ontbreekt bij het pleidooi van Elmecky, die zichzelf voornamelijk overschreeuwt. Eigenlijk kun je je eindvonnis grotendeels baseren op deze pleidooien en had alles hieraan voorafgaand korter gekund. Het stuk was dan misschien ook minder statisch geweest; nu zijn het vooral afzonderlijke stukken tekst waar je naar luistert waardoor op een gegeven moment de spanning verslapt. Buiten kijf staat echter wel dat je een stuk wijzer het theater uitloopt.

Foto: Merlin Daleman