Ingenieus en natuurlijk charmant

Zijn ongebreidelde creativiteit, zijn humor, zijn muzikale kwaliteiten en zijn innemende verschijning op toneel hebben Steef de Jong loon naar werken opgeleverd. Hij grossiert in jubelende recensies en kreeg vorig jaar de Mary Dresselhuys Prijs. Orfeo, een drama van karton dat hij dit voorjaar speelde sprankelde wat minder, maar was altijd nog een vernuftige frisse voorstelling. Sisi-Boy is weer veel beter. 

Sisi-Boy bevat alle vertrouwde elementen uit De Jongs eerdere voorstellingen die inmiddels geleid hebben tot de ontwikkeling van een heus genre op zich: de eenmansoperette. Ook hier zien we hem zingend, dansend, vertellend en verbaast hij wederom met fraaie decorstukken van karton. Maar wat Sisi-Boy vooral verrassend maakt is dat De Jong zijn fascinatie voor Keizerin Elisabeth van Oostenrijk, bekend gebleven van de speelfilms Sisi met Romy Schneider, nu combineert met zijn persoonlijke levensgeschiedenis.

De Jong verhaalt over zijn gelukkige jeugd waarin zijn ouders altijd verbaasd waren over zijn geknutsel en zijn verkleedpartijen. Dat hij zijn moeders trouwjurk aantrok en deed alsof hij Sisi was bleek ook tijdens zijn opleiding aan de Rietveld Academie nog een inspiratiebron. Zijn docent spreekt hem aan met zij wat hij niet erg vindt, maar wat hem wel stoort is het gelach van zijn medestudenten. Op ingenieuze wijze verbindt De Jong zo zijn fascinatie voor Sisi aan zijn eigen persoonlijke voorkeur voor anders zijn.