De vertalingen - JP den Tex, Kees Prins en Paul de Munnik
Herkenning en verrassing
Gezien op:
Te zien t/m:
Wat een heerlijke avond vol herkenning en verrassing, een fijne combinatie. JP den Tex is vooral de verteller met fijne verhalen over het ‘songwritersgilde’. Je hoort bekende nummers van Joni Mitchell, The Band, Bob Dylan, Tom Waits, Neil Young en Lou Reed in originele, soms komische vertalingen, ook van Kees Prins en Paul de Munnik.
Zo zingen de drie onder meer Perfect day, Heart of Gold, Tangled up in Blue en Big Yellow Taxi. Deze klassiekers worden ingeleid met mooie verhalen van Den Tex over bijvoorbeeld Lou Reed die met zijn eerste vriendin homobars bezoekt en Dylan die met zijn Rolling Thunder Revue onaangekondigd in kleine zalen speelde en Prins vergelijkt Joan Baez met Nana Mouskouri.
De drie mannen wisselen hun zangpartijen regelmatig af, ook binnen de liedjes. Paul de Munnik zit meestal achter de vleugel, Den Tex speelt gitaar en Prins is vooral zanger. Mooi en grappig is Prins’ vertaling van Dylans Tangeled up in Blue waar de vissersboot bij New Orleans vertaald is met de rondvaartboot in Zierikzee. Wat een vondst. Lou Reeds Walk on the wild side wordt bij Den Tex Dagje Uit Naar De Randstad, ook erg mooi gevonden. De drie worden uiterst smaakvol begeleid door Yvonne Ebbers op gitaren, banjo en mandoline en Allie Summers op viool. Stephanie Struijk is te gast in enkele nummers en zingt onder meer een prachtige vertaling van After the Goldrush wat dus eigenlijk een soundtrack bij een film van Dennis Hopper had moeten zijn. Prins doet een miraculeuze, enigszins theatrale versie van What’s he building? van Tom Waits. Het is het meest opmerkelijke moment van de avond. De uitvoering van Prins voelt als parodie en eerbetoon tegelijk. Ja, dat kan dus samengaan. Niet vreemd als je bedenkt dat Waits net als Prins ook acteur is.
Als Den Tex een verhaal begint over The Last Waltz, het fameuze afscheidsconcert van The Band, verkondigt hij ook dat het na 1976 met de grote creativiteit van zijn helden wel gedaan is, wat nogal discutabel is. Dylan en Young bleven immers relevant. Maar dat is slechts een kleine kanttekening bij een heerlijke en ook erg ontspannen avond waarbij de diepgewortelde liefde voor muziek, mooie uitvoeringen en de fijne sfeer vooral voor vijftig-plussers veel herkenning oproept. De goed gevulde zaal reageerde erg enthousiast waar de muzikanten zichtbaar blij mee waren.
Jos Schuring
Oprichter en hoofdredacteur van Scènes. Was en is ook actief voor Theaterkrant, Het Financieele Dagblad, Haarlems Dagblad en tijdschriften als Theaterkrant Magazine en Heaven Popmagazine. Maakte samen met Loek Zonneveld en Rieks Swarte een boek over de Toneelschuur en schreef een boek over de PeerGrouP. Was in een vorig leven hoofdredacteur van CJP Magazine.
