Bejaarde acteurs geëerd op De Parade

Theatergeschiedenis wordt weinig gekoesterd in Nederland. Daarom is het mooi dat De Parade in zijn jubileumjaar daar wel uitvoerig bij stil staat. Naast programma’s met Suver Nuver en Carver die tot de erfgoed van het festival zelf behoren, laat De Parade ook het licht schijnen op het Werkteater, een gezelschap aan wie de Parade schatplichtig is.

Al ver voordat het festival bestond, trok het Werkteater met tenten langs de steden om hun publiek op te zoeken. Een van de grondleggers, Hans Man in ’t Veld, regisseerde deze zomer een aantal Amsterdamse studenten in hun beroemde voorstelling Hallo medemens. Samen met Olga Zuiderhoek, Rense Royaards, Peter Faber, Helmert Woudenberg, Cas Enklaar en Marja Kok blikten zij gisteravond terug op enkele fragmenten van het Werkteater die op scherm werden vertoond. We zagen fragmenten van films en toneelstukken, waaronder Camping, Opname en Hallo medemens. Maria Goos praatte het geheel aan elkaar en verwonderde zich meermalen over het gebodene. ‘Dit zou toch nu zo opnieuw gespeeld kunnen worden.'  Werkteater maakte haar stukken op basis van improvisatie, een werkwijze die heden ten dage eigenlijk alleen door mimers gevolgd wordt.  Dat Werkteater van grote invloed was op het Nederlandse theater is buiten kijf.  Des te merkwaardiger dat er in het huidige toneellandschap geen groep is die deze manier van werken hanteert.

Het bejaardentoneel in Een grijze komedie is amusant. In een speelse tekst van Philip Walkate en een levendige regie van Hanneke Braam mogen vier oude knarren nog eens schitteren.  Annemarie Oster, Jules Croiset, Marlies Hamelynck en Rob van de Meeberg praten over hun verleden als acteur en mijmeren over kansen om nog eens de planken op te gaan. Vooral Hamelynck en Croiset zijn boeiend om zien. Hamelynck vanwege haar krachtige spel en Croiset vanwege die enorme stem en zijn uitgebalanceerde dictie. Grappig zijn de enorme hoeveelheden ijdelheid en zelfgenoegzaamheid die de personages, vooral Croiset, meekrijgen. In Een grijze komedie is de grens tussen feiten en fictie dun. Met het spelplezier van de vier levert dat een zeer aangenaam half uur toneel op.

Gezien op 16 augustus op de Parade.