Holland Festival: Bill T. Jones, Simon Stone, Susanne Kennedy, BOG en veel meer
Associate artist dit jaar van het Holland Festival is de Amerikaanse choreograaf, regisseur, schrijver en danser Bill T. Jones. Tijdens de persconferentie in het Bimhuis lichtte Jones dat op onnavolgbare wijze toe. Losjes pratend biologeerde hij de honderd aanwezigen met een scherp doch uitermate vriendelijk klinkend betoog over zijn programmatische keuzes. Hij spraak daarbij ook mensen uit het publiek aan over kunst en ook over de verschillen tussen wit en zwart om daar vervolgens aan toe te voegen dat hij pas -ondanks dat hij al 67 jaar oud is- sinds kort heeft uitgevonden dat hij zelf ook zwart is. Fascinerend.
In het festival zijn drie voorstellingen van Jones zelf te zien: Curriculum – een ‘leerstuk voor denkende dansers’, Prayers of the People – een collectieve uitvoering van Martin Luther Kings brief uit de Birmingham Jail en Deep Blue Sea – over eenzaamheid en verbinding, in een spectaculair decor ontworpen door architect Elizabeth Diller. In aanvulling hierop leert het publiek de associate artist in het programma Associations kennen aan de hand van door hem uitgekozen, live uitgevoerd werk van andere makers die hem inspireren. In Deep Blue Sea danst Jones zelf bijgestaan door honderd grotendeels lokale dansers, reflecteert op de wisselwerking tussen individu en groep.
Identiteit en verbinding
Ook veel andere voorstellingen dit jaar, zoals van de Islamitische wereldster Sami Yusuf, staan in het teken van vraagstukken rondom identiteit en verbinding. Daarnaast worden grootheden, van Pina Bausch tot Miriam Makeba, geëerd met nieuw werk, of door nieuwe interpretaties van oud werk.De openingsvoorstelling dit jaar is The Planet - A Lament. In deze voorstelling, gemaakt door een Indonesisch/Australisch team met onder meer een 15-koppig koor, dans en film laat de Indonesische regisseur Garin Nugroho zien hoe een lokale ramp als een tsunami de hele wereld aangaat.
De manier waarop woorden en taal mensen kunnen verbinden en verdelen, onderzoeken de theatermakers van BOG. met de speelse voorstelling TAL. In Nous pour un moment door Odéon-Théâtre de l’Europe gaat het over de manieren waarop individuen elkaars levensloop beïnvloeden. Choreograaf Trajal Harrell (Porca Miseria), scenograaf Jozef Wouters (INFINI 1-16), componisten Ashley Fure en Simon Steen-Andersen (Together Games) en multi-talent Micha Hamel (Luistermutant 2020) onderzoeken op verschillende manieren de relatie tussen performer en publiek.
Odes aan Pina Bausch en Miriam Makeba
Ongehinderd door landsgrenzen reflecteren kunstenaars wereldwijd op het verleden door een eerbetoon te brengen aan hun voorbeelden, of door een nieuwe interpretatie van klassiek werk te maken. Pina Bausch’ Sacre du Printemps wordt in een bijzondere herneming uitgevoerd door dansers uit diverse Afrikaanse landen. Daarnaast is common ground[s] te zien: een nieuwe choreografie door Germaine Acogny – ‘de moeder van hedendaagse Afrikaanse dans’ – en Malou Airaudo, een voormalig, vooraanstaand lid van Tanztheater Wuppertal Pina Bausch. De gevierde Malinese singer-songwriter Rokia Traoré is terug in het festival en brengt met Once Upon a Time, an Iron Rose... een ode aan de Zuid-Afrikaanse zangeres en activist Miriam Makeba. Louis Andriessen, zelf een oude bekende van het Holland Festival, brengt met zijn nieuwe compositie May een lofdicht aan zijn overleden vriend, de blokfluitist en dirigent Frans Brüggen. Zangeres Alicia Hall Moran vermengt Motown-hits met opera-klassiekers. Ook klassieke stukken als Op hoop van zegen en Drei Schwestern worden radicaal vernieuwd door respectievelijk Simon Stone en Susanne Kennedy. Auteur en regisseur Jeroen De Man brengt in een coproductie tussen Oostpool en Het Nationale Thetaer de uiteengevallen familie van De Wittgensteins met livemuziek van Nieuw Amsterdams Peil.
