VERSLAG AMSTERDAMS FRINGEFESTIVAL - DEEL 2

Op het Amsterdamse Fringefestival zijn in elf dagen bijna zestig voorstellingen te zien van vooral jonge theatermakers. Vandaag onze tweede reportage met twee zeer uiteenlopende voorstellingen.

Ze heten De Amazones en ze zoeken een verantwoordelijke voor de klimaatcrisis. Maar ze komen er niet uit. Geen wonder. Hoe moet je als theatermaker iets nieuws toevoegen als je een voorstelling over de klimaatcrisis maakt. Dat de makers allen lid zijn van Extinction Rbelion maakt het voor hen extra lastig omdat ze daardoor meer dan gemiddeld geïnformeerd zijn. Alle clichés komen langs. Dat is wat jammer, maar na ruim een half uur kantelt de voorstelling. Opeens stappen de spelers uit hun rol. ‘Het voelt niet goed,’ zegt een van hen. Hoe dat verder gaat, moet je zelf ervaren. De Amazones bestaan uit Ayla van Summeren, Judith Boesen, Pepijn van den Berg en Willemijn Böcker en kennen elkaar van de Codarts-opleiding in Rotterdam. Dat ze zijn gezegend met talent is duidelijk. Sommige vondsten zijn erg leuk en origineel, het zingen is prachtig en het dansen eigenzinnig. Ook het lef van het viertal maakt indruk. De energie knettert van de speelvloer af. De vormgeving met minimale middelen verraadt ook veel creativiteit. De Amazones zoeken naar vernieuwing in de musical is en Wie de f*ck heeft dit gedaan is, ook door de lekker gekke danspassen,  bepaald onconcventioneel, heerlijk brutaal, fris en heeft een aangename vaart. Tekstueel mag er nog wel flink gesleuteld worden aan deze aanstekelijke voorstelling want voorbij het cliché komen de Amazones niet. Maar daar weten ze dan toch wel een erg mooie geheel eigen draai aan te geven. De Amazones heten ze dus. In de gaten houden!
De Amazones - Wie de f*ck heeft dit gedaan?! Gezien in Frascati 2 op 5 september

Na een minuut of tien hap ik naar adem. Wat ik zie is fascinerend maar ook vermoeiend. De snelheid van de bewegingen van Loraine Dambermont is adembenemend. Haar timing ook. Ze danst en beweegt op een soundscape die aanvankelijk vooral bestaat uit gesproken zinnen die gaan over gevechtstechnieken. Later komt daar wat muziek bij en worden de woorden versneld en herhaald weergegeven waardoor een pulserend ritme ontstaat wat Damremont verbluffend volgt met haar bewegingen. Wie van vechtchoreografieën uit actiefilms houdt zal zich goed vermaken bij Toujours de ¾ face! Haar voetenwerk is prachtig om te zien en ook de armen spelen een aanzienlijke rol in haar dansbewegingen, net als haar hoofd dat ook nauwgezet de geluiden van de tape volgt. Na verloop van tijd treedt bij mij vermoeidheid op en vraag ik me af hoe lang de danseres dit moordende tempo kan volhouden. Dan mag ze zelf ook even bijkomen om even later weer op volle toeren loos te gaan. Wat Dambermont laat zien is virtuoos en dat heeft hier als nadeel dat je vooral naar een kunstje zit te kijken wat niet per definitie tot kunst leidt. Maar fascinerend is het wel. 
Loraine Dambermont- Toujours de ¾ face! Gezien in De Brakke Grond op 5 september (Foto: Tess Janssen)

Na vijf voorstellingen in het Amsterdams Fringefestival heb ik een kleine indruk van wat zich hier allemaal beweegt. En dat is veel. Want ik heb 54 voorstellingen niet gezien. Maar wat is het heerlijk om de gretigheid van zoveel jonge theatermakers te zien. En het festival brengt je ook nog eens op plekken waar je anders nooit zou komen. Het Amsterdams Fringefestival doet wat kunst moet doen. Het laat duizend bloemend bloeien en geeft ruimte aan vernieuwing. Voor wie het experiment niet schuwt en wie graag wil weten wat jonge theatermakers bezighoudt, is dit festival een feest.

Deze voorstellingen zijn nog te zien met een zogenaamd combinatieticket. Maar er zijn nog ruim vijftig (!) voorstellingren. Hier vind je alle informatie. Het Amsterdams Fringestival duurt nog t/m zondag 11 september.