Theater voor Keti Koti in De Krakeling

Jeugdtheater De Krakeling biedt samen met De Toneelmakerij en Urban Myth een Keti Koti programma aan op 30 juni en 1 juli. Het publiek krijgt vier verhalen van jonge schrijvers en de traditionele Heri Heri maaltijd voorgeschoteld.

Cassave, bananen, bakkeljauw, ei en zoete aardappel zijn de ingrediënten van Heri Heri. Dit werd vroeger door de slaafgemaakten op de plantages gegeten. Het is een voedzaam gerecht, bedoeld om lang door te kunnen werken. De ingrediënten verbouwden ze zelf, soms aangevuld met restjes uit het huis. De maaltijd maakt het verleden tastbaar. Tegenwoordig is Heri Heri een gerecht om te verbinden en wordt het op veel plaatsen gratis aangeboden zodat mensen samen de slavernij kunnen herdenken en de afschaffing ervan vieren.

Het Oosterpark is een van de bekendste plekken waar Keti Koti gevierd wordt. Er zijn verschillende theaters en podia die meedoen met het initiatief ‘Theater voor Keti Koti’.  Het publiek in De Krakeling krijgt vier verhalen van jonge schrijvers en de traditionele Heri Heri maaltijd voorgeschoteld. Op 1 juli 1863 schafte Nederland de slavernij af maar slaafgemaakten moesten nog tien jaar doorwerken. Een van de korte verhalen, van Sheralynn Adriaansz heet dan ook 1873. Het gaat over drie tieners met verschillende achtergronden. Een van de kinderen, Laurens, is van Nederlandse komaf en gaat met zijn welgestelde ouders op vakantie naar Curaçao, voornamelijk vanwege de zon. De andere kinderen hebben Antilliaanse roots en vertellen verhalen die zij gehoord hebben van hun grootouders. Lauren lijkt geen idee te hebben van wat er zich allemaal heeft afgespeeld in de koloniale tijd.

De vier eenakters zijn gebaseerd op het boek De reis van Syntax Bosselman, verhalen over de slavernij van Arend van Dam. Gavin-Viano Fabri, Melissa Knollenburg en Nina van Tongeren schreven de andere drie verhalen. Pijnlijke zaken worden niet geschuwd maar doordat er ook een flinke dosis humor in zit geeft dat lucht. De stukken zijn goed geschreven en het spel, door Denise Aznam, Jaike Belfor, Anton de Bies en Nancy Masaba is overtuigend.
Langs de wanden van de theaterzaal staan lange tafels. De mensen die aan de binnenkant zitten draaien zich nu en dan om als er gespeeld wordt op de vloer.

Tussen de eenakters door wordt er door het publiek gepraat aan de hand van instructies van tafeldame Jeritza Toney. Eerst over herkomst van de eigen voor- en achternamen en daarna over je familiegeschiedenis. Ik zit tegenover de blonde twaalfjarige Jonas. Hij lijkt eerst wat verlegen maar daarna vertelt hij over zijn familie die verspreid over het land woont. Zelf woont hij in Amsterdam-West en is meegekomen met een vriendinnetje wiens vader van Surinaamse komaf is.  Ze zitten samen in groep acht. Ik vraag of er op school ook aandacht is besteed aan Keti Koti. Dat is niet het geval maar wie weet gebeurt dat vandaag nog. Op 1 juli. Mooi is dat Jeritza Toney zeer enthousiasmerend optreedt en de zaal daar spontaan bij betrekt. Ze creëert samen met het publiek een feestelijke stemming. Tot slot staat de hele zaal op en loopt achter haar aan te dansen in een soort Second Line om de vrijheid te vieren.