La Clemenza di Tito is een onbekend gebleven opera seria, niet komisch dus, van Mozart die sinds enkele jaren een herwaardering beleeft. Donderdag was de première van een nieuwe uitvoering van deze opera in De Munt in Brussel in een regie van Ivo van Hove.
Recensies
Al weer een boekbewerking in het theater, maar Ger Thijs kiest er niet voor om simpelweg het boek na te vertellen. In plaats daarvan is de verteller die in het boek slechts een kleine rol heeft, hier een belangrijk personage.
Actrice Marieke Kleine verloor enkele jaren geleden haar moeder. Haar vader was er zo stuk van dat zij zelfs met hem in bed ging liggen om hem te troosten. Zijn verdriet greep haar bij de strot. Drie maanden na de dood van zijn vrouw, werd Kleines vader verliefd en weer drie maanden later was hij getrouwd.
Acteur en schrijver George van Houts beleeft een enorme creatieve piek. Niet alleen viert hij triomfen met De Verleiders waarvan deel twee vanaf februari langs theaters reist. Ook maakte hij afgelopen jaren met actrice Raymonde de Kuyper op de Parade een drietal voorstellingen die nu in gebundelde vorm een theatertournee maken.
Kees Hulst ligt opgevouwen op wat dekens in een palletwagentje vanwaar hij zijn monoloog begint. Soms zien we een operatiebed of een rolstoel. De twee stagiaires van de mimeopleiding wisselen Hulst af in grappige scènes met veelal carnavaleske uitdossingen maar zijn ook assistenten in de operatiekamer tijdens een prachtig uitgevoerde medische ingreep.
‘Voor ons grenst dit aan het onmogelijke. Dat is interessant. Daar gaat het voor ons altijd over in kunst’. Dat zegt Leopold Witte. Of was het toch Geert Lageveen?
Bij aanvang horen we de twee acteurs met elkaar in gesprek, maar we zien hen niet. Enkele minuten later komt Eric Schneider op. Het levert de oude acteur direct een open doekje op in de voor hem zo vertrouwde Haagse Schouwburg. Een mooi moment. Het mooist echter is de ontroerende slotmonoloog van de oude Schneider die best wat langer had mogen duren.
Het was een eerste try out en ik was niet van plan hierover te gaan schrijven. Maar o, wat was het leuk. Ik kon me niet inhouden. The Sadists is een muzikaal collectief van drie acteurs. Ze waren afgelopen jaren succesvol vol op Lowlands en De Parade, maar ook speelden de Sadists in Orkaters Richard III met Gijs Scholten van Aschat.
Dat Halina Reijn in haar dankwoord Ivo van Hove haar toneelvader noemde en niet Theu Boermans was opmerkelijk. Immers, bij diens gezelschap De Trust begon zij haar carrière en speelde ze acht jaar voordat ze werd weggekaapt door Toneelgroep Amsterdam.
Voor het eerst sinds Cloaca in 2002 zijn de twee beste acteurs van Nederland weer eens samen op het toneel te zien. Op zondagmiddag 8 september spelen Gijs Scholten van Aschat en Pierre Bokma ter gelegenheid van de officiële lancering van het nieuwe theatertijdschrift, Scènes van Shakespeare. Een unieke middag, want deze voorstelling is nooit in het theater te zien.
De meters hoge wenteltrap is de blikvanger op het toneel. De woonkamer is kaal. Behalve een ronde tafel, een muziekinstallatie en een drankkastje is het er leeg. Kil. Die trap symboliseert de morfineverslaving van Mary Tyrone (Marieke Heebink).
Schoonheid is niet wat je nieuw koopt, maar waar een hart van klopt. Het is een van de vele teksten die we lezen in een huis in de Heerlense volkswijk Molenberg waar in de jaren zestig uitsluitend mijnwerkers woonden. De wijk raakte na de sluiting van de mijnen enrsntig in verval en is na renovaties, thans weer een aangename woonbuurt.