Een topcast, de prachtige composities van Stephen Sondheim en een verhaal vol humor: Into The Woods is genieten van hoogstaand muziektheater.
Recensies
Jan is een niets ontziende durfkapitalist. Jan vertrouwt niemand behalve de markt. Winnen is het enige dat hem drijft. Geld is alles. ‘Hoe meer je hebt, hoe minder het lijkt’ zegt hij in een van de eerste scènes van Nieuw geld, geschreven door Charles den Tex en Peter de Baan.
Na het enorme succes van het boek PAAZ van Myrthe van der Meer kon een theatervoorstelling niet uitblijven. Het boek is tot een monoloog bewerkt. Dit leidt helaas tot een oppervlakkig, langdradig toneelstuk waarin actrice Yora Rienstra te veel vertelt in plaats van acteert.
Ooit interviewde ik Brigitte Kaandorp over een programma dat zij maakte met de Wëreldbänd. Ze raakte niet uitgesproken over wat deze mannen allemaal kunnen. Nu zijn artiesten die met elkaar werken wel vaker aardig voor elkaar, maar na het zien van Släpstick, de meest recente voorstelling van de Wëreldbänd, is er maar één conclusie mogelijk. Kaandorp had volkomen gelijk.
Adèle Bloemendaal, Conny Stuart en Jasperina de Jong stonden nooit samen op de planken, maar dankzij het gave idee van producent Hans Cornelissen gebeurt dat nu dus wel in deze gloednieuwe Nederlandse musical. Cornelissen vroeg Ellen Pieters voor de rol van Adèle, Frédérique Sluyterman van Loo is Conny Stuart en Hanneke Drenth speelt Jasperina de Jong.
Geert Lageveen en Leopold Witte maken een tussenbalans op van hun leven. De kinderen verlaten het ouderlijk huis. Ouders zijn overleden, of heel oud. Vrienden vallen weg. De dood komt steeds dichterbij. Leopold wilde daar een voorstelling over maken. Geert zag het niet zitten, maar is er door Leopold ingeluisd, zo vertelt hij.
Het toneelbeeld is een enorme puinhoop. Er staan palletwagentjes, een autoband, een bad, koelbox, koffiekan, stoel, een kruk en nog veel meer. De eerste minuten van de voorstelling voltrekken zich in stilte, maar verschillende voorwerpen op het toneel vallen om en zetten andere objecten in beweging.
Een man kopen op Marktplaats, in Burgerlijke Schemering wordt het gedaan. Denk je dat het vervolgens niet absurder kan? Jawel. Wat volgt is een opmerkelijke voorstelling die voor de liefhebber van ver doorgevoerd absurdisme zeer vermakelijk is, maar het is niet genoeg.
Het oorlogsverhaal van zijn opa is een mooie kapstok, maar helaas maakt Marc de Hond daar in zijn voorstelling niet goed gebruik van. Wie bang is, krijgt ook klappen mist overtuiging en een rode draad.
Zowel de geweldige muziek en zang, het goede script van Jibbe Willems en het spel van de sterke cast zorgen voor een voorstelling die van de eerste tot de laatste minuut boeit. Het verhaal over de zwarte activist Robert F. Williams werpt zowel een blik op de geschiedenis als op het heden, zonder dat laatste te expliciteren.
Na de film is er nu ook een theatervoorstelling gebaseerd op Razend, het boek van Carry Slee. Een innemende musical met een goed spelende en zingende cast en aanstekelijke songs.
Nathalie Baartman gelooft in Nederland.