De regisseur is een wat clichématig type ouderwetse kunstenaar die voortdurend hooghartig spreekt over hoe hij het spel van zijn acteurs hebben wil. Hij bazelt vage teksten die voortkomen uit zijn gevoel ofwel zijn buik zoals hij het zelf noemt. Dat er in zijn buik ook andere gevoelens dan toneel wonen, wordt steeds meer duidelijk.
Recensies
Met hun cross-over tussen dans, theater en performance wil Man||Co een ander publiek bereiken dan pure dansliefhebbers. De vijf jonge vrouwen studeerden af aan de opleiding Moderne Theater Dans van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Sommigen werkten eerder bij Jan Fabre, Krisztina de Châtel en Sally Dansgezelschap Maastricht.
Picture perfect is het thema en dat zullen we weten ook. Op het podium is een fotostudio ingericht. Regelmatig loopt van Teijn naar het achtergrondje, roept Smile en laat zich fotograferen. Jammer dat Van Teijn anderhalf uur lang op dezelfde spijker blijft timmeren.
‘We zijn niet pro-moord maar anti-nataal.’ Dat zinnetje raakt de kern van Kill all kids van Iona en Rineke, de twee schrijvers die hiermee na Rumspringa hun tweede productie maken bij Orkater.
Een over-de-top-host/mc, verschillende variétéacts die wisselend van kwaliteit zijn, en een lekker viergangendiner, bedacht door Joris Bijdendijk van sterrenrestaurant Rijks: PALAZZO in een notendop. Je moet wel van redelijk plat entertainment houden om hiervan te kunnen genieten.
Na twee films en een tv-serie rondom de chaotische cateraar Soof kon een theatervoorstelling niet uitblijven, en dus is er nu Soof de Musical. Waar de beeldbuisversies sprankelen, mist de musical echter bindmiddel en peper, om in kooktermen te blijven.
Het is een meesterlijke zet om tegen het eind het publiek op de speelvloer te nodigen om deel te nemen aan de mars voor gelijke rechten. De hele tribune loopt leeg en we kijken naar Kings beroemde toespraak in Washington en zien even later de spelers op de plaats waar net het publiek nog zat.
De slotmonoloog imponeert. Jacob, de hoofdpersoon die veel trekjes van Wouterse zelf heeft, spreekt daarin over de dood als verlossing. Het is een poëtische en ook filosofische tekst van Oscar van Woensel die afkomstig is uit Slaaf, een solo van Wouterse uit 2012. Er spreekt een verlangen uit naar de dood, zonder dat dit loodzwaar wordt.
Een van de mooiste momenten in Minis Plus is als Hadewych Minis een krachtige flamenco danst terwijl de indrukwekkende #MeToo-speech van Oprah Winfrey bij de Golden Globes-uitreiking klinkt. De cirkel is op dat moment rond: aan het begin van de voorstelling vertelde Minis namelijk dat haar voornaam – ze is vernoemd naar de middeleeuwse dichteres – ‘strijd’ betekent. En een strijder is ze, in ieder geval in deze voorstelling, waarin ze de krachtige, moderne vrouw eert.
De voorstelling is nog maar net begonnen of er wordt al touwtje gesprongen met een van de spelers als touw. Het begin van een voorstelling waarin kracht en elegantie hand in hand gaan. Spelers bouwen onder meer menselijke torens, waarbij verrassend de kleinste vrouw op een bepaald moment alle spelers aan haar heeft hangen.
Ruim zes jaar geleden maakte George Tobal zijn debuut met Vertreksvergunning waarin hij vertelt over zijn tijd in het asielzoekerscentrum. Sindsdien heeft Tobal zich snel en sterk ontwikkeld, zowel als speler als schrijver. Samen met Eran Ben-Michaël oogstte hij veel lof met de trilogie George en Eran lossen de wereldvrede op.
Realityshow Expeditie Robinson is al jarenlang een groot kijkcijfersucces en lijkt aan populariteit niets af te nemen. Niet héél verrassend dus dat Rick Engelkes Producties daar nu een musical van heeft gemaakt. Expeditie Eiland strandt echter in clichés en uitvergrote stereotypen.