Recensies

Opeens is Servaes Nelissen er weer. Met een drieluik nog wel. De argeloosheid waarmee het eerste deel van Beefteefjes begint is verrukkelijk. Hij speelt de buurman van kunstenaar Willem Koevoet en praat fluisterzacht, maar duidelijk verstaanbaar. Hoe ingenieus deze scène in elkaar steekt is te mooi om te beschrijven. Dat moet je zelf beleven.

Clybourne Park, de derde voorstelling in de Raisin-cyclus van toneelschrijver Bruce Norris, speelt zich af in de gelijknamige Amerikaanse wijk. De eerste akte vindt plaats in 1959, wanneer de witte buurt in opstand komt omdat één van de buren hun huis aan een zwart gezin hebben verkocht. Buurtbewoners zijn bang voor verloedering van de wijk. In de tweede akte is het 2009.

Afkeer van sensatie, een overweldigende correctheid en vergaande integriteit zijn de belangrijkste kenmerken van Angela Merkel. Kun je over deze indrukwekkende, oersaaie politica opwindend theater maken? Nineties Productions & Orkater lukt dat glansrijk met een originele en zeer intelligent gemaakte ‘electro-opera’.

Zijn vijfjarig zoontje vraagt hem of het een leuke lijst is die hij aan het schrijven is. Het is een van de vele schrijnende momenten uit Citizen K. waarvoor Sadettin Kırmızıyüz 254 korte teksten maakte over zijn eigen leven.

Het begin is sterk. Na een loflied op het onbekende en het vreemde, bestormen de drie spelers het hellende groene speelvlak waarop vier huisjes staan die de kinderen in de zaal meteen herkennen als speelgoedhuisjes. En spelen gaan ze. Te beginnen met vadertje en moedertje.