We hebben in opdracht van Johnny ons net lachend voorgesteld aan twee, voor ons onbekende, medetoeschouwers. Dertig seconden later toont het scherm op het toneel de alom bekende foto van Aylan Kurdi, het aan de Turkse kust aangespoelde Syrische jongetje. Zo zal het de hele avond gaan.
Recensies
Van oorsprong is ze poppenspeler en maakt ze beeldend theater, maar het universum van Ulrike Quade is afgelopen jaren steeds veelzijdiger geworden vooral door gebruik van moderne technologie.
The Children, geschreven door Lucy Kirkwood (1984), werd aangekondigd als een actueel stuk over klimaatverandering. Actueel is het echter niet en over klimaatverandering wordt vrijwel geen woord gesproken. De voorstelling gaat veel meer om de driehoeksverhouding die de personages met elkaar hebben. Ook interessant, maar minder urgent.
Vanja Rukavina vertelt dat hij volgend jaar gaat trouwen met zijn vriendin die van Koreaanse afkomst is. Haar ouders vinden dat maar niets omdat hij geen Koreaan is en een raar beroep heeft. Maar in plaats van zich afgewezen te voelen gaat hij hun taal leren.
In het begin zingen en dansen de jonge Alison, John en Christian Bechdel het zelfbedachte reclamelied Hé, kom naar Fun Home, ter promotie van de begrafenisonderneming van hun ouders. Het is vrolijk en aandoenlijk, maar bij dit nummer is meteen al de spanning in huize Bechdel voelbaar.
Indringend, grensverleggend theater over de positie van homo’s in onze hetero-normatieve maatschappij, dat is Small Town Boy. Toneelgroep Oostpool en Internationaal Theater Amsterdam brengen tijdens Amsterdam Pride het internationaal succesvolle toneelstuk van Falk Richter in een Nederlandse bewerking, in dezelfde persoonlijke, fragmentarische stijl als Allemaal Mensen.
Het aantal keren dat de gekke kaboutertjes de broek laten zakken en hun billen tonen is talrijk, misschien had dit wat minder gekund, maar dat mag de pret niet drukken in deze vooral verrukkelijke zomervoorstelling.
Na successen met de Drentse Bluesopera en het Pauperparadijs, is theatermaker Tom de Ket opnieuw aan de slag gegaan in Drenthe met een groots spektakel. Het uitgangspunt van Mammoet is respect voor de aarde, waarbij De Ket zich liet inspireren door de bestseller Sapiens van Harari. De uitwerking is teleurstellend.
Rapper en schrijver Massih Hutak maakt zich op sympathieke manier boos over de gentrificatie van Amsterdam-Noord. Verdedig Noord maakte hij samen met journalist Chris Keulemans.
Het verhaal is best komisch, maar niet hoogstaand, dus daarvoor hoef je niet naar deze voorstelling. Maar er zijn genoeg andere redenen om wel te gaan zoals de absolute klasse van Willemijn Verkaik, en de overige, sterk spelende castleden. Ook de muziek is fijn.
De broers staan elkaar naar het leven. Even later spelen ze een fraai duet op saxofoons. David haat zijn moeder. Zegt hij. Dan snelt hij haar weer te hulp als vader voor de zoveelste keer zichzelf onmogelijk maakt door overmatig drankgebruik.
Na Elisabeth in Concert op Paleis Soestdijk, is er nu Aida in Concert. Waar Elisabeth een doorgecomponeerde musical is, en vrijwel het hele verhaal dus in de nummers wordt verteld, is dit bij Aida niet het geval. Dat wreekt zich.