Weinig liefde in magere Shakespeare interpretatie

Na het enorme artistieke succes van Trojan Wars en het totaal andere maar aangenaam feestelijke Queer planet keek ik nogal uit naar deze nieuwe regie van Noël Fischer. Ook al omdat Vanja Rukavina en Soumaya Ahouaoui het beroemde liefdespaar spelen, twee fijne beweeglijke acteurs die hun kwaliteiten ruimschoots hebben bewezen. De tekst van deze Romeo en Julia is een erg vrije bewerking van Shakespeares stuk.

Weg is de romantische liefde, net als de strijd tussen de rivaliserende families die de liefde onmogelijk maken. Als hij haar ten huwelijk vraagt zegt Julia dat ze een weekje vrijaf wil omdat ze even geen Julia wil zijn. Ze wil niet telkens moeten voldoen aan verwachtingen. En daarna gebeurt er eigenlijk niet zo veel meer, maar duurt de voorstelling wel nog tot elf uur.

Melissa Knollenburg schreef het script en dat valt niet helemaal mee. De taal is hedendaags en best vlot, maar niet bijzonder. Jammer is vooral dat er heel veel herhaling in de tekst zit. Zo horen we Julia wel vier keer omstandig uitleggen dat ze tijd voor zich zelf nodig heeft. Daardoor  blijft het karakter nogal eendimensionaal en dat is helemaal zonde omdat ze gespeeld wordt door de altijd aantrekkelijk acterende Soumaya Ahouaoui. Zij komt hier niet goed uit de verf. De rol van Romeo is beperkt en dus kunnen we van Vanja Rukavina ook niet veel genieten. En Rick Paul van Mulligen is vooral weer Rick Paul van Mulligen. Gelukkig zijn kostuums en decor wel erg fraai. 

De regie van Noël Fischer maakt het de kijkers niet makkelijk en al zeker niet een  jong publiek. Regelmatig is er dans ingelast die de voortgang van het verhaal behoorlijk ophouden. De choreografieën van Shailesh Bahoran zijn aardig, maar niet spectaculair en vooral een allegaartje. De beloofde Bollywooddans is slechts spaarzaam aanwezig. Het is zeer verbazend en vooral teleurstellend dat zoveel talent in zo’n magere, langdradige voorstelling resulteert.