Verslag Theaterfestival Boulevard 3: Ben Duke, T.R.A.S.H. en Eva van Pelt

Niet is wat het lijkt soms. Een dansvoorstelling blijkt een verhaal. Een agressief ogende danseres vertedert uiteindelijk en een rockband past wonderwel bij de kleinkunst van zangeres Eva van Pelt.

Verbazende verhalende danssolo van Ben Duke ****
Ik dacht dat ik naar een dansvoorstelling ging kijken, maar Paradise lost, gebaseerd op John Miltons beroemde gedicht, blijkt veel meer te zijn dan dat. Het is een hilarische en subtiele vertelling met veel beweging en dans waarin Ben Duke als soloperformer veel indruk maakt met weinig middelen. Een simpele houten stoel, een bosje takken en wat erwten die uit de lucht komen vallen is alles wat Duke nodig heeft om ons zijn eigenzinnige versie van het scheppingsverhaal te vertellen. Hij speelt God, Lucifer, Adam en Eva tegelijk, maar stapt ook regelmatig uit zijn rol om als zichzelf commentaar te geven op wat hij aan het spelen is. Zijn bewegingen en dansstijl zijn eerder vervreemdend en komisch dan esthetisch. Duke maakt slim gebruik van muziek, van Richard Strauss tot aan Janis Joplin. Duke creëert met gemak zijn eigen wereld waar je als toeschouwer moeiteloos in meegaat.

T.R.A.S.H – Milk ***

Het openingbeeld ie geweldig. De danseres hangt aan een rekstok  en we zien haar hele lichaam maar niet haar gezicht. Langzaam buigt ze haar hoofd naar voren en wordt het lichaam een persoonlijkheid. MILK II is een solo van T.r.a.s.h.-performer Lucie Petrusová, gemaakt door choreografe Kristel van Issum. Petrusová’ valt vanuit haar rekstok op tafel. Het is het begin van een aantal heftige dansscènes in en rond de tafel waarbij de bewegingen bijna gewelddadig zijn in hun hardheid. Rond de tafel is een krijtcirkel getekend waar Petrusová regelmatig langs zwiert. Haar bewegingen zijn dan veel zachter en vloeiender van aard. De choreografie sluit prachtig aan bij het pianospel van Capsar Vos dat wordt aangevuld met een soundscape van Han Stubbe van DAAU. Petrusová’ zoekt en vindt. Dat dit niet zonder slag of stoot gaat in haar soms agressieve performance is ook mooi om te zien.

Eva van Pelt – Zucht ***

De rockband is een mooi contrast met de kleinkunst van Eva van Pelt. Haar liedjes zijn persoonlijk, poëtisch en krachtig. Als performer heeft ze een geheel eigen allure dat vooral gedragen wordt door lef, terwijl ze tegelijk ook kwetsbaar is. Zucht heet haar programma en het is haar derde keer op Festival Boulevard. In het kleine overvolle tentje op het Paradeplein presenteert Van Pelt een sympathieke show die krap een half uur duurt. Benieuwd hoe een avondvullend programma van Van Pelt er uit zou zien.

Gezien op 10 augustus. Eva van Pelt en T.R.A.S.H zijn nog te zien t/m 14 augustus. Paradise Lost is alleen nog op 12 augustus te zien.  www.festivalboulevard.nl