Vermakelijke voorstelling op treinstation

Wat is normaal? Wat is de sociale norm en hoe kijk je aan tegen mensen die daar niet aan lijken te voldoen? MOLLEN van WAT WE DOEN gaat hierover en is vermakelijk, maar zorgt niet voor eyeopeners.

De locatie is prachtig, het publiek zit op een tribune boven de ingang van Amsterdam Sloterdijk en overziet zo de centrale stationshal. Het spel dat zich beneden afspeelt, tussen de nietsvermoedende reizigers, is te volgen door middel van koptelefoons. In eerste instantie kun je nog niet zien van wie de stem is die je hoort. Je speurt de hal af, checkt opvallende en onopvallende reizigers en probeert te ontdekken wie acteur is en wie niet. Interessant, om op deze manier veel intenser naar mensen te kijken dan je normaal doet, en te ontdekken wat jij eigenlijk ‘vreemd’ of opvallend vindt.

Als de excentrieke Dennis (Dennis Rudge) ten tonele verschijnt, ontvouwt het verhaal zich langzamerhand. Samen met de in armoede levende Pjotr (Jonata Taal), de musicerende Janfie (Janfie van Strien) en een bipolaire jongedame (Laurien van Rijswijk) leeft hij voornamelijk op het station. Rode draad van het verhaal is de boodschap ‘durf te zijn wie je bent, laat je zien aan de mensen’. 

Hoewel het verhaal, waarin onder meer Laurien op zoek is naar haar overleden broer en Pjotr in eerste instantie niets van de drie anderen wil weten, vermakelijk is, biedt het geen verrassende inzichten. Het stuk is geschreven en geregisseerd door Floris van Delft. Dat het niet echt de diepte in gaat is niet heel erg, maar daardoor duurde de voorstelling wel wat te lang. Misschien komt dit ook omdat er ondanks de koptelefoons toch veel ‘ruis’ om je heen is; alle reizigers zijn onderdeel van de voorstelling, maar leiden tegelijkertijd ook soms af. Hierdoor val je regelmatig weer ‘uit het verhaal’. Desondanks is het leuk op deze locatie een voorstelling te zien en de acteurs soms op onverwachtse plekken te zien opduiken. Ze spelen goed, de zang van Van Rijwijk is top en de muziek van Van Strien is prachtig.

MOLLEN is nog te zien te zien t/m 10 juni

Foto: René den Engelsman