Tragikomisch tot het bittere einde

‘Je bent nooit vreemd gegaan omdat geen vrouw jou wilde hebben.’ Die sneer van Magda naar Oscar tekent de relatie tussen de echtelieden. Hij is een opportunistische sjacheraar, zij een passieve, zieke vrouw die uiteindelijk dood wil.

Oscar en Magda hebben twee kinderen, maar ook die zijn weinig sympathiek. Magda voelt zich al jarenlang schuldig ten opzichte van haar vroeg gestorven onuitstaanbare zuster die als een geest letterlijk en figuurlijk boven het drama blijft zweven.

Het is een onaangenaam stelletje karakters dat Hugo Claus bij elkaar schreef in De Verlossing. Ze zien er ook allemaal verrukkelijk lelijk uit. Albert Lubbers die het stuk in 1999 ook bij Het Toneel Speelt al eens ensceneerde, is kennelijk verzot op deze ploeterende mensen die voortdurend tevergeefs bezig zijn iets van hun leven te maken. Het kost enige tijd voordat je met deze mensen kunt meevoelen, maar de compassie wint van de afkeer. Dat is een bijzondere ervaring.

In een sfeervolle setting op het Stadlsandgoed De Kemphaan in Almere waar Suburbia haar jaarlijkse zomervoorstelling speelt, komt De Verlossing goed tot zijn recht. Tegen het einde wordt het spel ontroerend als Magda, geplaagd door ernstige pijnen, naar een uitweg zoekt en haar dochter daarbij om hulp vraagt. Dat dit niet eenvoudig is, staat momenteel dagelijks in de krant. Lubbers maakt er een even schrijnende als hilarische scène van. De momenten daarna zijn van grote schoonheid. Oscar huichelt bij de dood van zijn vrouw, maar je merkt ook dat hij eigenlijk niet zonder haar kan. De Verlossing is uitstekend geacteerd en tragikomisch tot het bittere einde.

Nog te zien t/m 30 juli

Foto: Claudia Kamergorodski