4

Tempopia: lange avond met geweldige remix van Nora

De al veel bewierookte regisseur Sarah Moeremans is present op Oerol met een remix van twee van haar eerdere voorstellingen, Shoot the messenger en Crash Test Ibsen, Nora. Vooral in de laatste wordt de locatie prachtig uitgebuit. Samen met een maaltijd en een lezing vormt het geheel een zes uur durende avond onder de naam Tempopia.

Op een oud voetbalveld in West-Terschelling worden we toegesproken door Matthijs IJgosse die ons welkom heet in Tempopia, een tijdelijke utopische gemeenschap. Als we eenmaal plaatsgenomen hebben op de tribune, wordt ons niet zo vriendelijk verzocht deze weer te verlaten. Twintig minuten later mogen we weer gaan zitten en worden we getrakteerd op twee actrices op de voorste rijen die ook hun ergernis uitspreken over het feit dat de voorstelling nog niet is begonnen. Dat zeurt nogal lang door en mondt uit in een gesprek over de ergernis over gebrek aan informatie. Dat gaat nog een tijdje door totdat er teksten geprojecteerd worden waar de actrices commentaar op leveren. Dat de makers willen ontregelen is wel duidelijk maar de vorm is behoorlijk irritant en schiet wat mij betreft zijn doel voorbij. 

Tijdens de maaltijd zijn er dertien tafels zodat er bij elke tafel een theatermaker uit het collectief kan aanschuiven. Aan mijn tafel neemt Joep van der Geest plaats, acteur bij de Veenfabriek en te gast bij Moeremans en Sons. Van der Geest vertelt over de collectieve werkwijze van het gezelschap waarbij iedereen dus naast het spelen ook een andere taak heeft. Joep doet productie. Van der Geest legt uit dat Moermans and Sons zich door deze manier van werken minder beperkt voelt in mogelijkheden om theater te maken en noemt het ‘plug & play’. Achter de eettent is de slaapzaal waar de dertien theatermakers slapen en die we ook mogen bekijken. Daarna volgt een onderhoudende lezing van Xander Straat over de bouwende mens.

Tegen tien uur volgt dan eindelijk de remix van Ibsens Nora, een voorstelling die slechts enkele keren alleen in Groningen te zien was, voor mij toch de belangrijkste reden naar Tempopia te gaan. Het was het wachten waard. Joachim Robbrecht schreef een briljant tekst gebaseerd op de tekst van Ibsen van 136 jaar geleden. Moeremans vindt het vreemd dat Ibsen altijd weer gespeeld wordt met het argument dat Ibsen nog steeds actueel is. Dood aan de auteur. Leve de personages, roept Nora dan ook. Het is uitermate komisch dat de spelers met regelmaat de personages en ook de auteur bekritiseren. Merkwaardig genoeg doet dat niet al te veel af aan het kunnen meeleven met de personages.

In Crashtest Ibsen is Nora een stuk opstandiger dan in het origineel en rebelleert niet alleen tegen haar man. Rosa van Leeuwen speelt dat overtuigend maar ook Joep van der Geest als Torvald Helmer is goed en grappig. Ook hij stapt regelmatig uit zijn personage door bijvoorbeeld te zeggen dat ‘het voor mij ook niet makkelijk is om zo’n dramatische en realistische man neer te zetten’ Het zijn niet alleen dit soort zinnetjes die deze Nora komisch maken. Het gezelschap pakt heerlijk uit met pony’s, auto’s, zang en dans en een fantastische lichtsculptuur die achter het voetbalveld in het bos verstopt blijkt.

Tempopia is een lange avond met veel komisch vermaak. Shoot the messenger beviel mij minder, maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door de geweldige uitvoering van Nora. Alleen die voorstelling bezoeken is ook een optie.

Tempopia, Moeremans and sons in coproductie met  Noord Nederlands Toneel, gezien op 12 juni op Oerol
 

Meer weten

Genre: