Sterke solisten in deels overtuigende klassieker

Het verhaal is alom bekend: novice Maria is nog niet klaar voor een leven in het klooster en wordt naar het huis van de stijve kapitein Von Trapp gestuurd als gouvernante. Zijn zeven kinderen zijn al snel dol op haar en uiteindelijk bloeit de liefde op tussen de kapitein en Maria tegen de achtergrond van de naderende aansluiting van Oostenrijk bij het nazistische Duitsland.

Stage Entertainment brengt na zeven jaar een nieuwe versie van de klassieker die wat sneller en moderner is, maar toch niet altijd overtuigt. Het verhaal wordt vooral in de eerste akte te snel verteld. Het hoge tempo zorgt ervoor dat de aandacht niet verslapt, maar ook dat bijvoorbeeld de opbloeiende liefde tussen Maria en de kapitein niet voldoende ruimte krijgt.

Nandi van Beurden, uitverkoren middels het tv-programma Op zoek naar Maria, maakt haar uitverkiezing meer dan waar. Ze sprankelt en pakt het publiek in met haar ontwapenende, energieke spel en goede zang. Ook Stefan Rokebrand past prima in de rol van de stugge kapitein, die langzaam maar zeker ontdooit. Francis van Broekhuizen is wat zang en innemendheid betreft een schot in de roos als moeder-overste - vooral haar versie van Bergen en Dalen vliegt recht je hart in -, maar haar gesproken teksten komen iets minder goed uit de verf. Het is daarnaast jammer dat barones Elsa Schräder (Belinda van der Stoep) een redelijk kil, plat personage blijft.

De kinderen zijn schattig als altijd, maar hier is de oudste dochter Liesl (Esmee Mardjan) een stuk minder bleu in haar ontmoetingen met postbode Rolf (Jimi Hendrikse). De choreografie van Stanley Burleson rondom het nummer 16, strakjes al 17 geeft een frisse draai aan de scène en is van een hoog niveau. Wat betreft choreografie is er één absoluut hoogtepunt: het moment dat de Duitsers Oostenrijk innemen. Prachtig verbeeld door een in duister gehulde scène waarin de nonnen van het Oostenrijkse klooster op een rij hun liederen aan het zingen zijn. Een voor een worden zij terzijde geschoven door marcherende Duitse soldaten. Na deze bezetting van Oostenrijk wordt de gehele enscenering donkerder. Je voelt bijna letterlijk het onheil dat in de lucht hangt. De LED-schermen die op het podium hangen, zijn ook hier van toegevoegde waarde, net als tijdens het slot, waarin op de schermen de zo bekende hoge bergen zijn te zien, met de vrolijke Von Trapp’jes ervóór.