Spetterende toneelavond

De jaarlijkse zomerproductie van Theatergroep Suburbia is de laatste regie van Albert Lubbers die met pensioen gaat. Hij richtte het gezelschap uit Almere op in 2004. Een opmerkelijke en moedige stap van Lubbers in een stad die niet bekend staat als geweldig kunstminnend. Lubbers is een liefhebber van repertoire en koos voor een moderne klassieker, Carnage, vaak ook God van de slachting genoemd, een stuk van de Parijse Yasmina Reza dat met grote regelmaat in ons land te zien is geweest en veel bekendheid kreeg door de Polanski-verfilming met Jodie Foster en Kate Winslet.

Een jongen van elf sloeg een buurjongetje twee tanden uit de mond. Twee ouderparen denken de gevolgen in alle redelijkheid te kunnen bespreken. Maar dat gebeurt niet omdat in briljant vitriool geschreven dialogen de verschillen tussen de vier mensen en de onderlinge frustraties de boventoon gaan voeren. Mooi is dat er telkens verschillende bondjes worden gesloten. Carnage is verbaal pingpongen op hoog niveau. Resultaat is dat aan het eind van de avond de twee relaties ook dankzij drankgebruik compleet aan gort zijn gepraat.

Dit inmiddels bekende verhaal is bij Lubbers en zijn spelers in goede handen. Aanvankelijk is het vooral Hanne Arendzen als Afrika-journalist Veronique die de show steelt met haar messcherpe dictie en aansprekende mimiek. Maar naarmate het verhaal vordert valt ook op hoe goed de sullige vredestichter van potten-en pannen-handelaar Ali Ben Horsting uit de hoek komt. Het andere paar, bankier Kirsten Mulder en de voortdurend aan zijn mobiel gekluisterde advocaat Chiem Vreeken, bieden fantastisch tegenspel. Mulder ergert zich enorm aan haar telefonerende man die een dubieuze pillenfabrikant moet verdedigen. Dat is goed voor een bitterzoete apotheose.

De onderlinge spanningen gaan in razendsnel tempo de kamer rond en laten vooral zien dat keurige mensen best wel snel niet meer zo keurig kunnen zijn. Dat is niet verrassend, maar deze Carnage levert wel een spetterende toneelavond op.