Sober, indringend en ijzersterk

Dear Evan Hansen is een sobere musical met hoofdrolspeler Ward van Klinken als zeer veelbelovende debutant in een indringende voorstelling over zelfmoord en eenzaamheid.

Evan Hansen is onzeker. Hij heeft geen vrienden en als hij denkt aan Zoë, dat leuke meisje in zijn klas, krijgt hij zweethanden. Evan is eenzaam. De brief die Evan aan zichzelf schrijft als therapie wordt door klasgenoot Connor uit zijn handen gegrist. Als Connor kort daarna zelfmoord pleegt en zijn ouders Evans brief in zijn broekzak vinden, lijkt het alsof de twee jongens een intensieve vriendschap hadden. Evan ziet daarin een kans om uit zijn isolement te komen en spint een groot web van leugens wat zijn leven verandert in een achtbaan.

De musical uit 2016 is geschreven door Steven Levenson en de muziekmakers van de film La la Land en was goed voor diverse Tony awards. Het serieuze verhaal betekent geenszins dat dit een zware voorstelling is. De voorstelling zit vol humor en de regie van Antoine Uitdehaag is lekker vlot. Gescheiden ouders, prestatiedruk en social media zijn stressfactoren die geregeld leiden tot depressies bij jonge mensen. Naar verluid heeft een op der twintig jongeren daar serieus last van.  Mooi dat een musical die vooral een jonger publiek zal trekken, aandacht geeft aan dit onderwerp en ongetwijfeld troostrijk is voor velen. Net als de schitterende Netflix-serie Adolescence agendeert ook Dear Evan Hansen het probleem van eenzame jongeren die te weinig aandacht van ouders krijgen.

Door de sobere aankleding gaat alle aandacht uit naar spel, muziek en beweging. En ook dat is allemaal ingetogen. De vertaling is buitengewoon soepel en de cast met naast Van Klinken onder meer Marlijn Weerdenburg, en Cystine Carreonis is sterk op dreef. Alleen Alex van Bergen als de vader van Connor overtuigt niet zo. Het prachtige toneelbeeld is eenvoudig en biedt fraai zicht op het prachtig spelende zevenkoppige muziekensemble dat veel strijkers bevat. Hoewel de muziek niet bestaat uit makkelijke in het gehoor liggende popliedjes, neemt het de toeschouwer makkelijk mee in het verhaal. De zangkwaliteit is dik in orde met vooral een uitzonderlijk sterke presence van de pas 24-jarige Van Klinken. Als zanger maar ook als acteur is hij buitengewoon sterk, soepel en ook nog naturel. Een droomdebuut.