Foto: Raymond van Olphen
3

Slikken en stikken mist reden tot grote zorg

Marktwerking, steeds weer nieuwe psychische aandoeningen en het winstbejag van Big Pharma: na hun theaterhit Door de bank genomen zijn De Verleiders terug met een voorstelling over de farmaceutische industrie en het zorgstelsel. Ondanks schokkende feiten en fijne humor is Slikken en stikken niet overal even sterk.

 Raymond van OlphenNieuwe Verleider Martijn Fischer opent de avond zingend met een oproep om ‘te durven sterven’. Dit thema komt geregeld terug in de voorstelling en is een van de sterkere items. Waarom proberen wij ons leven te rekken door pillen te slikken, waardoor de zorgkosten steeds hoger worden? Waarom willen wij steeds ouder worden, als we tegelijkertijd steeds meer last krijgen van kwaaltjes? Het persoonlijke verhaal van George van Houts over het zelfgekozen sterfmoment van zijn moeder sluit hier mooi bij aan, net als dat van Leopold Witte. Witte vertelt over het sterven van zijn ouders en laat ons ook nadenken over medicijnbijwerkingen en langetermijnafwegingen.

In Slikken en stikken is meer persoonlijk dan de vorige voorstelling, maar niet alle monologen zijn een nuttige toevoeging. Ze vertragen het stuk en hebben vaak geen clou. Ook de muzikale intermezzo’s dragen veelal niet bij aan het geheel. De gegeven statistieken bevatten weinig opzienbarende inhoud en daarnaast lijken de verschillende sketches en monologen soms losse onderdelen. De chemie tussen de acteurs en de humor blijven echter onveranderd sterk.

Een van de terugkerende elementen zijn de vergaderingen in de boardroom van Big Pharma: deze stukken bevatten interessante onthutsende informatie over zelfverrijking in de farmaceutische industrie. Het spel in deze scènes is echter te veel over de top, wat jammer is voor de impact. De andere rode draad zijn leverkankerpatiënt Martijn Fischer en arts Leopold Witte, die belanden in een wirwar van managers, computersystemen en kostenbesparing. Dit levert soms pijnlijk grappige situaties op.

De zorg staat dichter bij ons dan bijvoorbeeld de bankensector en misschien zet de voorstelling daarom minder aan tot nadenken, omdat we er al meer over weten. Ook is Big Pharma te groot om deze voorstelling echt iets te laten bereiken. Toch is de opzet van het geheel, met sketches en uitlegscènes, nog steeds boeiend om naar te kijken en steek je er als toeschouwer altijd iets van op, al is het maar het voortaan twee keer nadenken over het nemen van een aspirientje.

*** Slikken en stikken  - De Verleiders, gezien op 10 oktober in Theater Carré te Amsterdam. Nog te zien t/m 28 januari.

Meer weten

Genre: