Realistisch boerendrama vol mededogen

Beppi is een beetje achterlijk en draagt een bril met jampotglazen. Als ze een ansichtkaart krijgt van haar tante dwingt haar moeder haar om die hardop voor te lezen. Als ze vergissingen maakt, slaat haar moeder haar in het gezicht. Even later is moeder weg en kan ze foutloos de kaart lezen. Zo achterlijk is Beppi nu ook weer niet. 

Beppi is de dochter van een traditioneel boerenechtpaar dat niet goed raad weet met hun zwakbegaafde dochter. Vader bemoeit zich niet met Beppi en moeder is liefdeloos. Op een dag komt seizoenarbeider Sepp op de boerderij werken. Hij krijgt een affaire met Beppi die daardoor opbloeit. Sepp vertelt haar dat hun relatie geheim moet blijven, maar als zij zwanger blijkt is dat niet langer houdbaar.

Stallerhof is een toneelstuk uit 1972 van de Duitse toneelschrijver Franz Xaver Kroetz die daarmee destijds opzien baarde. Kroetz schreef veel boerendrama’s die internationaal veel gespeeld zijn, ook in Nederland, onder meer door Theatergroep Hollandia. Ook schreef Kroetz voor de bekende Duitse krimi Tatort. In veel van zijn stukken toont hij compassie met de mensen die het niet zo goed getroffen hebben in het leven.

De vier personages in Stallerhof zitten allen vastgeklonken in een saai en hard bestaan waarin weinig plezier te beleven valt en kans op verandering nauwelijks mogelijk lijkt. Dat maakt de verhouding van Sepp en Beppi wel ontroerend, ook al vraag je je aanvankelijk of hij haar niet misbruikt. Maar als hij haar meeneemt naar de kermis, ontpopt hij zich als een liefdevolle beschermer, zij het dat hij dit nogal onbeholpen doet. Hij droomt van een huis in de stad waar hij over vijf jaar met Beppi wil gaan wonen.

De ouders van Beppi, mooi gespeeld door Rogier Schippers en Marisa van Eyle, wekken mededogen. Schippers is een norse boer die erg rechtlijnig is en aan wie je kunt zien dat hij niet bij machte is om zijn bestaan wat meer kleur te geven. Van Eyle is kil tegenover haar dochter en lijkt murw geslagen door haar troosteloze bestaan waarin de komst van een kind geen vreugde bracht. Haar ijzige blik verraadt veel verdriet. Anne-Chris Schulting speelt op aandoenlijke wijze de achterlijke Beppi. Ze weet prachtig te schakelen tussen verdriet en hoop en acteert opvallend beheerst. Martijn Crins, net als Schippers, vorig seizoen ook te zien in Onder het melkwoud, overtuigt, maar zijn voorkomen maakt hem wat minder geloofwaardig als de simpele ziel Sepp. Hij is eigenlijk niet sukkelig genoeg.

Woody Veneman schreef een functionele soundtrack en mag één keer een lied zingen. Jammer is dat hij niet live te zien is. In het prachtige Onder het Melkwoud had zijn aanwezigheid een flinke meerwaarde. De sobere regie van Yvonne van Beukering past goed bij dit verhaal. Door het stuk te ensceneren in een koeienstal wordt Stallerhof op een aangename manier erg realistisch. Komische noot in de voorstelling die ik zag, waren de koeien elders in de stal die tijdens de scène waarin Sepp zijn meisje Beppi nam, ook seksueel flink geïnspireerd raakten. Dat blijven de mooiste cadeaus van theater op locatie.