Soms zit even alles mee in het theater. Dan winnen mijn twee favoriete acteurs grote toneelprijzen – Eelco Smits voor zijn fenomenale hoofdrol in het indrukwekkende Geschiedenis van Geweld en Rick Paul van Mulligen voor zijn belangrijke aandeel in het spraakmakende Queer Planet – en mag ik ook nog naar Het Nationale Ballet.
Recensies
Een klassiek verhaal moderniseren kan toneelreus Theu Boermans als geen ander en dat hij met muziek goed uit de voeten kan, bewees hij in Soldaat van Oranje en in Amadeus.
Als zoon van ouders van Jehova’s getuige had Justin Samgar een moeilijke jeugd. Hij ontvluchtte zijn ouderlijk huis toen hij zestien jaar oud was. Als veertiger lijkt hij bijna zijn rust gevonden te hebben.
Uiteindelijk valt Jevgeni Onegin toch voor Tatjana. Die heeft dan wel na een vlammende liefdesbrief aan hem vier jaar moeten wachten en smachten, want hij wijst haar aanvankelijk af.
Een jaar geleden bezocht ik een eerste versie van De Mol en de Paradijsvogel in DeLaMar West. Gister beleefde de musical van OpusOne zijn officiële première. Het is een mooie nieuwe Nederlandse productie geworden die actualiteit en geschiedenis op een heldere manier met elkaar verweeft.
Een klassiek verhaal moderniseren kan toneelreus Theu Boermans als geen ander en dat hij met muziek goed uit de voeten kan, bewees hij al ruimschooots, onder meer in Soldaat van Oranje en in Amadeus. Die ervaring zie je terug in deze Zauberflöte die hij met een jonge cast maakte samen met Opera2Day, dat patent heeft op inventieve innovaties in de opera.
Op 1 juli spreekt de koning zijn excuses uit. Het ontroert velen, ook mij. Diezelfde avond zie ik de voorstelling die Romana Vrede maakt ter gelegenheid van de afschaffing van de slavernij. Ze staat stil bij de excuses van de premier maar 'die van vandaag laat ik even voor wat ze zijn’. Hoezo? Heeft Vrede daar geen mening over?
De opening is prachtig. In stilte. Het toneelbeeld is geweldig mooi gestileerd en de kostuums sluiten daar heel erg fraai op aan. Dan vormen de mannen een dicht in elkaar gevouwen kluwen en gaan ze muziek maken. Het leek op iets wat ik wel eens zag bij Släpstick (voorheen Wëreldbänd) maar is toch anders.
Het publiek kijkt naar een sober, doeltreffend decor: een eettafel met stoelen, daarachter een vrieskist en helemaal links twee eenpersoonsbedden en een hangend touw. Het interieur van een boerderij. Dan komt er aarzelend iemand binnen, een jonge man in een zwart pak.
Het publiek kijkt naar een sober, doeltreffend decor: een eettafel met stoelen, daarachter een vrieskist en helemaal links twee eenpersoonsbedden en een hangend touw. Het interieur van een boerderij. Dan komt er aarzelend iemand binnen, een jonge man in een zwart pak.
Rauw en teder regisseerde Eline Arbo haar interpretatie van Penthesilea, de klassieker van Heinrich von Kleist. Arbo die het grootste gezelschap van het land gaat leiden, is bekend om haar feministisch getinte voorstellingen. In Penthesilea is dat echter moeilijk te herkennen.
Pagina's
