Net als in Citizen K werkt Sadettin Kirmiziyüz met de uitmuntende musicus Kaspar Schellingerhout. Foto: Sanne Peper
4

DOPE - Sadettin Kirmiziyüz/Trouble Man en Het Nationale Theater

Persoonlijke kijk op drugsgebruik

Gezien op: 

7 maart in Theater aan het Spui in Den Haag.

Te zien t/m: 

28 mei

Na zijn lovend ontvangen voorstellingen Citizen K. neemt Sadettin Kirmiziyüz ons mee in de wereld van de drugs. Hij doet dat op zijn kenmerkende manier: als een soort stand-upper op het podium, staand achter een microfoon stromen de woorden uit zijn mond.

Zoals altijd bespreekt Kirmiziyüz maatschappelijk problemen op zeer persoonlijk wijze en net als in Citizen K doet hij dat met de uitmuntende muzikant/sounddesigner KasparSchellingerhout, een muzikale alleskunner. Hij speelt onder meer drums, gitaar, zang en ook de elektronica beheerst hij tot in de puntjes. De muziek sluit tijdens de hele voorstelling naadloos aan op de tekst en is ook zonder gesproken woord eroverheen een lust voor het oor, die op Spotify niet zou misstaan.

De monoloog van Kirmiziyüz begint bij het vinden van een minuscuul stukje hasj in de box van zijn pasgeboren kind, voert langs het schoolfeest waar hij voor het allereerst stoned was en langs zijn overwegingen over het nut van hasj gebruiken, waarmee hij zijn gebruik voor zichzelf goedpraat. We gaan mee in de hallucinerende soundscape en de steeds sneller uitgesproken, opgejaagde zinnen.

We fietsen mee door Amsterdam als hij zijn zoontje naar school brengt, langs alle uitingen van drugs en coffeeshops die we tegenwoordig overal in het dagelijks leven tegengekomen en niet vaak meer bij stilstaan. En dan is daar opeens de realiteit, het keiharde besef dat hij hier eigenlijk niet mee door kan gaan.

Door het persoonlijke heen vervlecht hij cijfers en feiten over de hedendaagse drugsindustrie. Mooi is de constatering over het verschil tussen genot en geluk. Genot is voor de korte termijn, terwijl geluk voor de lange termijn beklijft. Hoe meer genot je najaagt, hoe minder geluk je terugkrijgt.

Kers op de taart zijn de mooie vormgeving en lichteffecten. Waar we ons eerst in een gehallucineerde wereld lijken te begeven, waarin Schellingerhout een muizenmasker draagt, het decor in combinatie met de lichteffecten vervreemdend werken, en vervormde muziek klinkt, verandert dat na de realitycheck in zang zonder computereffecten, een maskerloze Schellingerhout en een meer sobere achtergrond.

 

 

Meer weten

Genre: