Overdadige potpourri

Meer. Harder. En nog meer. En nog harder. Flink uitpakken hoort vaak bij musical. Maar overdaad schaadt. Het leidt tot onverschilligheid en afstand met als gevolg dat Moulin Rouge geen moment raakt. Maar het is ondanks het flutverhaaltje wel een goed gemaakte musical.

Zelden zag ik een zaal zo uitbundig aangekleed als bij het betreden van het Beatrixtheater. De hele ruimte baadt in rood licht. Links een hele grote molen, rechts een enoirme olifantenkop. Al ver voor aanvang lopen uitzinnig uitgedoste dansers en danseressen rond. Als het zaallicht uitgaat knalt Voulez vous couchez avec moi de zaal in. Vijf can can danseressen zorgen voor oogverblindende effecten met hun kleurige jurken. Een minuut later volgt overdonderend lichtgeflits en nog een minuut verder spuwt aan weerszijde op het podium een fontein meters hoog vuurwerk. De musical is dan eigenlijk nog niet begonnen. 

Het duurt nog geruime tijd voordat er iets van een verhaal op gang komt over een nachtclubeigenaar (Carlo Boshard) in financiële nood. In het script van John Logan, geïnspireerd op het scenario van de film van Baz Luhrmann uit 2001, vindt liedjesschrijver Christian (Martijn Noort) de liefde bij courtisane Satine (Keoma Aidhen), de absolute sterdanseres van de Moulin Rouge. Dat Satine een rijke zakenman moet behagen, compliceert hun romance. Kunst versus kapitaal geeft deze musical een flinterdun themaatje mee.

Met het verhaal wil het maar moeizaam vlotten. Om de minuut moeten er weer tieten en explosies zijn. De enorme hoeveelheid bekende liedjes van Police, Taling Heads tot Adele en zelfs Acda en De Munnik helpt ook al niet. Het is wel ontegenzeglijk knap gedaan. Luister bijvoorbeeld naar hoe drie Stones nummers als Gimme sheltter, You can t always get what you want en Sympathy for the devil er in een minuut knap doorheen gejast worden. Soms hebben de teksten betekenis, zoals in Your Song dat regelmatig terugkeert, maar meestal niet. De hoeveelheid liedjes keert zich tegen de voorstelling. Vooral tegen het verhaal. Omdat er nog meer effecten moeten knallen. Omdat er nog harder gezongen moet worden. Het maakt dit spektakel waarin continu zo’n dertig performers zich uit de naad werken een vermoeiende voorstelling. Wel dwingt de fabelachtige productionele kracht veel bewondering af.