Origineel spektakel nodigt niet uit tot reflectie

Oostpool staat de hele zomer met Hollandsch glorie in het Amsterdamse Bos met een voorstelling die op een zeer breed publiek is gericht. Met Hollandsch glorie willen de makers ons laten nadenken over de manier waarop wij tegen onze vaderlandse geschiedenis aankijken. Het is een prachtig uitgangspunt dat helaas door zijn te schreeuwerige uitwerking een pover resultaat oplevert. 

In een amusant bedoelde infotainment show in een historisch museumpark presenteert een te populaire presentator (Thijs Römer) een geschiedenisles die niet meer van deze tijd is. Vanuit het publiek volgt protest waarna een opvolger Dre (Arber Aliaj) een nieuw poging waagt waarin echter de Gouden Eeuw te veel wordt verheerlijkt. Kan ook niet meer, waarna een lesbisch damesduo volgt, Joyce en Banta Kirby (Ntianu Stuger en Laura de Geest) die een modernere kijk op de geschiedenis voorstaat, maar als de dames het onderling oneens worden is ook dit duo gecanceld.

Dan volgt het zogenaamde schaampark met woke coach (Michael Schnörr) die alle negatieve aspecten van de vaderlandse geschiedenis, van slavernijverleden tot te laks verzet tegen de jodenvervolging tot aan de val van Srebrenica. De voice over doceert keer op keer dat we ons moeten schamen. Dat schaampark is nog wel aardig dankzij de scherpe teksten die echter wel erg ongenuanceerd zijn. Maar vergeleken met alles wat in de anderhalf uur daarvoor over het publiek is uitgestort waarin flauwe grappen, te platte effecten en overacting de sfeer bepalen, is dit schaampark eigenlijk het hoogtepunt van Hollandsch glorie.

De tekst is van Kapser Tarenskeen die samen met Jan Hulst het idee ontwikkelde. Charli Chung en Daria Bukvić regisseerden. We zien hier een compleet vernieuwd Oostpool aan het werk dat na de affaire rond artistiek leider Azzini zware tijden beleefde. Mooi is dat in deze voor Oostpool zware periode een origineel bedacht spektakel is opgetuigd met veel jonge en goed spelende acteurs. Jammer is dat de voorstelling niet de toon heeft die uitnodigt tot reflectie. Mooi is wel de rol van de gekooide zwarte acteur Fjodor Jozefzoon die zich niets aantrekt van activisten om hem heen. Het kan de voorstelling echter niet helemaal redden. Het mooie idee van Hollandsch glorie verdiende meer nuance in de uitwerking.