Mooie muziek, geen context

Na Elisabeth in Concert op Paleis Soestdijk, is er nu Aida in Concert. Waar Elisabeth een doorgecomponeerde musical is, en vrijwel het hele verhaal dus in de nummers wordt verteld, is dit bij Aida niet het geval. Dat wreekt zich.

De musical Aida speelt zich af in Egypte en vertelt het verhaal van Aida, een prinses uit Nubië, die gevangen wordt genomen door legerkapitein Radames. Deze schenkt haar als slavin aan zijn verloofde Amneris. Een hartverscheurend verhaal volgt, waarin Radames en Aida verliefd op elkaar worden en uiteindelijk vanwege dit ‘verraad’ samen de dood tegemoet gaan.

Dit verhaal ontbreekt tijdens Aida in Concert dus grotendeels, waardoor het voor bezoekers die het verhaal niet kennen moeilijk te volgen is. Zo komt de bloeiende, allesoverheersende liefde tussen Radames en Aida niet over. Het is daardoor vrijwel onmogelijk mee te leven met de personages en op te gaan in het verhaal. De nummers, geschreven door Elton John en Tim Rice, en vertaald door Martine Bijl, zijn wonderschoon, maar zonder context niet voldoende om een geheel concert mee te vullen.

De cast bestaat uit grote namen als Tony Neef, Freek Bartels en Willemijn Verkaik. Aida wordt gespeeld door April Darby, die dat prima doet en haar gevoel vaak in de nummers legt. Vooral de samenzangliederen met het volk van Nubië zijn prachtig. Het ensemble, met ook mooi gebrachte kleine solorollen voor Tjindjara Metschendorp en Nigel Brown, is sowieso sterk, zowel wat betreft zang als dans. Daarbij worden de zangers ondersteund door een goed spelend orkest, gedirigeerd door Maurice Luttikhuis.

De locatie is prachtig. Het podium staat aan een meer, en de lichten daaromheen, verlichte fonteinen en zwemmende eenden geven een extra dimensie aan de beleving van de voorstelling. Een concertversie van een grote musical, in openluchtsetting, blijft een mooi concept, maar voor een volgende editie wordt hopelijk weer een grotendeels doorgecomponeerde voorstelling gebruikt.