Mooi ingetogen voorstelling met sterke cast

Marilyn Monroe: seksbom, actrice, wereldberoemd icoon, alter ego van Norma Jeane Baker. Na een turbulent leven overleden in 1962. Of toch niet? Goodbye, Norma Jeane reconstrueert op boeiende wijze een alternatieve versie van de laatste nacht van Monroe’s leven.

De jonge journalist Henri Mortenson (Soy Kroon) is al jaren geobsedeerd door Monroe en heeft na research ontdekt dat ze nog leeft. Hij gaat langs bij Jane Edwards, zoals ze nu heet, en krijgt haar zover te vertellen over haar leven en haar in scène gezette dood, 22 jaar geleden.

Er is een goede vorm gevonden om op een logische manier het verhaal zowel in het ‘heden’ (1984) als het verleden te laten spelen. Edwards vertelt ons aan de hand van herinneringen haar geschiedenis. Leidraad zijn de twee tapes die zij in haar laatste dagen als Marilyn Monroe voor haar therapeut Greenson heeft ingesproken. In het heden, tijdens de gesprekken met Henri, speelt Ellen Pieters Norma Jeane. Als de tapes worden afgespeeld, vallen we terug in het verleden, waarin Brigitte Heitzer Marilyn Monroe vertolkt.

Het verhaal biedt helaas weinig inzicht in de beweegredenen van Monroe om redelijk abrupt uit haar glamourleven te stappen, maar is toch interessant. Ondanks dat we dus al vanaf het begin weten dat Edwards Monroe is, en in dit gegeven dus geen spanningsboog zit, weten de acteurs de aandacht de hele voorstelling vast te houden. Alles rondom de spelers is ingetogen, zoals de muziek van de kleine liveband, die prachtig de voorstelling kleurt, en het decor, dat huiselijk is en onder meer bestaat uit grote, vitrage-achtige doeken waarachter de meeste muzikanten zitten, maar waarop ook soms beelden geprojecteerd worden. Dit laatste is leuk bedacht, maar het is jammer genoeg vaak niet goed te zien wat er wordt getoond.

Het is knap hoe op geloofwaardige wijze het verhaal wordt verteld. Kroon en Pieters spelen verschillende kleine rollen naast hun hoofdpersonage, zoals Bobby Kennedy, waar Monroe een affaire mee had, Monroe’s moeder, en een stel persmuskieten. Ze switchen makkelijk van rol en zijn beiden in alle gedaantes erg sterk. Waar Pieters haar acteer- en komische kwaliteiten al veel vaker heeft laten zien, toont ook Kroon hier zijn talent. Hij bewijst verschillende karakters goed te kunnen spelen, en ook zijn zang is van hoog niveau. Heitzer speelt een overtuigende Monroe, en de samenzang die ze heeft met Pieters levert soms kippenvel op.