Mooi eerbetoon aan zwarte Amerikaanse helden

Sir Duke is de nieuwste loot aan de lange stam van Orkaters nieuwkomers. Het verhaal van hun voorstelling De black out van '77 speelt zich af in de nacht van de stroomstoring in 1977. De jonge zwarte schijfster Amina gaat op zoek naar haar verleden en componeert haar levensverhaal. Dat relaas wordt op fraaie wijze doorsneden met zwarte muziek, van blues tot soul, gospel en funk. 

In een even vloeiende als swingende mix komen tal van muzikale helden voorbij, echter zonder plat gekopieerd te worden. De funk van James Brown is nooit ver weg, maar ook Little Richard, Tina Turner en Prince worden muzikaal geëerd in zonder uitzondering sterke composities van Gery Mendes. De nummers worden vaak fraai vierstemmig gezongen en zeer overtuigend gebracht door Mendes samen met Vernon Chatlein, Dionne Verwey en Francesca Pichel. Vooral de laatste imponeert vocaal enorm.

De Blackout van 77 dendert door als een trein, waarbij tekstfragmenten worden afgewisseld met fantastisch gezongen nummers met relevante teksten. Can’t change the facts, Like I can’t change the colour of my skin, So fact is we only when win when we get rid of the lack of self-esteem right? Het is een van de belangrijkste passages uit deze voorstelling waarin de makers niet alleen eer betonen aan hun muziekhelden, maar ook aan de zwarte leiders uit de jaren zestig en zeventig, van Malcom X tot Martin Luther King die zo veel bijdroegen aan de zelfbewustwording van zwarte Amerikanen. Mooi dat twintigers deze namen opnieuw onder de aandacht brengen bij een jongere generatie.

Dank aan Marjan Terpstra die ook de foto maakte.