Moedige voorstelling over puberliefde en oudere man

De zaal is nog niet eens halfvol. Dat is vreemd. Deze voorstelling is jubelend ontvangen. Pedofilie blijft een controversieel onderwerp, maar deze voorstellling biedt meer.

Schrijver Ted van Lieshout had als elfjarige jongen een relatie met een volwassen man. Hoewel de verhouding tussen de twee vooral vriendschappelijk was, kregen de twee later ook seksueel contact. Van Lieshout schreef er twee boeken over waarvan vooral Schuldig Kind bekend werd. Teksten daaruit zijn nu bewerkt voor een toneelstuk.

Deze voorstelling is een gewaagde onderneming. Hoofdpersoon Ted wordt gespeeld door drie fijne acteurs: Sander Plukaard, Florian Myjer en Bram Coopmans. Elk vertegenwoordigen ze een ander deel van het karakter van Ted. Dat lijkt ingewikkeld maar is het niet, dankzij de heldere regie van Belle van Heerikhuizen.

We zien Ted op verschillende momenten in zijn puberjaren. Ted wordt gepest en is onzeker maar ook avontuurlijk, gretig, kunstzinnig en hij hunkert naar liefde en aandacht, ook al omdat zijn vader vroeg overleed. Stapje voor stapje krijgt meneer Timmermans meer grip op de jonge Ted. De stap naar fysiek contact is dan niet meer zo groot. Maar Ted wilde dit niet en verbrak het contact.

Jaren later schijft Timmermans een brief aan Ted omdat hij zich schuldig voelt. Die brief is het begin, maar ook het einde van de voorstelling. Het verhaal springt heen en weer in de tijd en laat Ted ook zien na zijn relatie met Timmermans als hij zich soms laat betalen voor het plegen van seksuele handelingen.

Schuldig kind neemt duidelijk stelling. Seks tussen volwassenen en minderjarigen is altijd fout. Maar ook is deze voorstelling een oneindig moedige poging omdat pedofilie vooral walging oproept. Hier zien we vooral de verwarring van een puber op zoek naar erkenning en spanning. Dat is door de makers buitengewoon integer en gevoelig gedaan en verdient meer publiek dan deze avond in Haarlem.